معماران و سندروم استندال
18
فروردین

معماران و سندروم استندال

معماران و سندروم استندال (Stendhal)

سندروم استندال یک بیماری روانی است وقتی فرد در مقابل اثر هنری به ویژه زیبا یا بزرگ قرار می‌گیرد دچار تپش قلب، سرگیجه، تعجب و حتی توهم می‌شود. هم چنین این اصطلاح در موارد مشابه دیگری مثل زمانی که فرد در مقابل زیبایی عظیم طبیعت قرار می‌گیرد نیز استفاده شود. بعد از اینکه نویسنده مشهور قرن نوزدهمی «استندال» تجربه خود از این پدیده را هنگام دیدن از فلورانس در سال ۱۸۱۷ توصیف کرد این بیماری سندروم استندال نام گرفت. سندروم استندال یکی از انواع بیماری های اعصاب و روان است که با نام های دیگری همچون سندروم فلورانس نیز شناخته می شود. این بیماری یک بیماری روان تنی به حساب می آید و با توجه به یافته های علمی، موقتی به نظر می رسد. زمانی که شخص در یک مکان خاص یا مکان های دیگر در معرض هنر زیادی قرار می گیرد که واقعا زیباست، این اتفاق یا اختلال اتفاق می افتد! آن‌ها دچار اضطراب، سردرگمی و توهم می شوند. البته گفته می شود تنها گردشگرانی که سابقه بیماری های روانی داشته اند به این سندروم مبتلا شده اند.

 

قبل از خواندن این مقاله توصیه می شود مقالات زیر را نیز مطالعه کنید:

 

 

معماران و سندروم استندال

سندروم استندال و علائم آن

افرادی که درگیر این اختلال عجیب و غریب هستند، گزارش می دهند که وقتی این سندرم رخ می دهد، ناگهان ضربان قلبشان بالا می رود، احساس اضطراب شدید می کنند، دچار نوعی گیجی و سردرگمی  و علائم وسیعی از جمله اضطراب جسمی و عاطفی، که اغلب منجر به حملات وحشت و یا غش می شود. برخی دیگر نیز، اپیزودهای تجزیه ای، فراموشی موقت، پارانویا و درموارد شدید، توهمات و “جنون” موقت.

این سندرم در موارد دیگر هم اتفاق افتاده است که در آن لحظه افراد هنگام حضور در یک زیبایی منحصر به فرد و فوق العاده مثل غروب آفتاب، احساس غرق شدن می کنند. سندروم استندال فقط در نتیجه عشق و لذت نسبت به یک هنر ایجاد نمی شود، نوع دیگری از سندروم استندال وجود دارد که در اثر تنفر از یک اثر ایجاد می شود، یعنی فرد مبتلا وقتی در معرض آن آثار قرار می گیرد، دجار حالات تپش قلب و ترس و گرگرفتگی می شوند. به این حالت وهم خودآزاری هم گفته می شود.

 

علت نام گذاری آن به سندروم استندال

این سندروم برای اولین بار، توسط استندال نویسنده مشهور فرانسوی در یکی از بازدیدهایش از کلیسای سانتاکروچه و تماشای فرسکوهای جوتودی بوندونه گزارش شده است. او پس از مشاهده زیبایی های هنری شهر متوجه علائم و حالات عجیبی در خود شده بود. علائمی مانند هیجان و اضطراب و احساس بی قراری و ناخوشی، گیچی و سردرگمی و … او برای اولین بار از این حالت سخن گفته است و به همین علت این سندروم به افتخار ایشان به نام ایشان استندال نام گذاری شده است.

پس از مدتی تیم روان پزشکی بیمارستان سانتاماریا در سال  ۱۹۷۹ دریافتند که تعداد بیمارانی با علائم مشابه زیاد شده است، روان پزشکان پس از بررسی ۱۰۷ بیمار متوجه شدند که اغلب این بیماران گردشگر هستند، از کشورهای اروپایی برای دیدن این شهر آمده اند و در طی سفر خود، بعد از بازدید از مکان های گوناگون درگیر همین علائم یعنی سرگیجه و حتی در مواردی غش! و از حال رفتن شده بودند.

پس از بررسی های بسیار بالاخره آن‌ها دریافتند که استندال، نویسنده معروف و بعضی نویسندگان دیگر هم همین علائم را گزارش داده اند درنتیجه نام این سندروم به استندال معروف شد.

 

این بیماری خاص درمان پذیر است؟

به نظر می رسد درمان خاصی تا به این لحظه برای این سندروم در نظر گرفته نشده است، اما علائم جسمی آن با درمان های دارویی مرتفع شده است، اما این بیماری از لحاظ علم روانشناسی نوعی شوک محسوب شده و به همین علت درمان های اورژانسی در خصوص مبتلایان به آن انجام می شود. حسی که مبتلایان به این عارضه، تجربه می کنند اختلاف میان رویا و حقیقت است، یعنی در عین حال که  در بیماران آثار روانی کاملا واضح و واقعی رخ می دهد، اما رنجی که آن‌ها می کشند چیزی میان واقعیت و خیال است.

احتمالا این سندروم در کسانی رخ می دهد که ترکیبی از چند ویژگی را با هم دارا باشند، به عنوان مثال ممکن است، فردِ بیمار روحیه ای حساس و شکننده داشته باشد، درگیر استرس بوده و احساساتی باشد، احساساتی که بیشتر از اینکه ابراز شود، فروخورده می شود. و درست زمانی که یک اثر هنری  بسیار زیبا توسط شخص رویت می شود، به یک باره تمام احساسات فروخورده و هیجانات او سر بر می آورد. همچنین باید توجه داشت که برخی از گردشگران به دلیل مسافرت به راحتی خسته می شوند و اغلب هنگام اقامت در کشوری دیگر دچار اختلالات خواب می شوند.

سندروم استندال چند سال پیش بار دیگر توجه مطبوعات جهان را به خود جلب کرد، باری دیگر، یک گردشگر پس از بازدید از شاهکارهای بوتیچلی هنگام بازدید از گالری اوفیزی، دچار حمله قلبی شد. به گفته برخی روانشناسان، این امکان وجود دارد که یک اثر هنری ناخودآگاه، احساس و حافظه را در بدن انسان تحریک کند.

 

شیوع سندروم استندال

ظاهرا این بیماری روان تنی، اشخاص خاصی را درگیر می کند، طوری که در آماری که روان پزشکان بیمارستان سانتاماریا از میزان مبتلایان اعلام نموده اند، تنها اروپاییانی که از شهر فلورانس دیدن کرده اند درگیر این سندروم شدند و ظاهر امر از این قرار است که آمریکایی ها یا حتی گردشگران سمت شرق نسبت به این بیماری ایمن هستند.

چیزی که تا به این لحظه در دست علم روان پزشکی و در دست آمار است از این قرار است که مبتلایان این سندرم معمولا مردان و زنان بین سنین ۲۶ تا ۴۰ ساله هستند، که به ندرت خانه ی خود را ترک می کنند، و اغلب هم اذعان دارند که در گذشته سابقه روان درمانی داشته اند. در هر صورت این اشخاص نباید نگران باشند زیرا این علائم نهایت تا ۳ روز بعد تمام می شود. آن‌ها به محض بازگشت به سمت شهر ودیار خویش به آرامی بهبود می یابند.

 

تاثیر سندروم استندال بر معماران

این سندروم در قشر معماران می تواند افرادی را که زمینه بیماری های روانی دارند تحت تاثیر خود قرار دهد چرا که این حرفه با آثار هنری در ارتباط هست و خواه ناخواه با شاهکارهای هنری شگفت انگیزی رو به رو می شوید. البته همان طور که گفتیم احتمالا این سندروم در کسانی رخ می دهد که ترکیبی از چند ویژگی را با هم دارا باشند، به عنوان مثال ممکن است، فردِ بیمار روحیه ای حساس و شکننده داشته باشد، درگیر استرس بوده و احساساتی باشد، احساساتی که بیشتر از اینکه ابراز شود، فروخورده می شود. و درست زمانی که یک اثر هنری  بسیار زیبا توسط شخص رویت می شود، به یک باره تمام احساسات فروخورده و هیجانات او سر بر می آورد. پس اگر سابقه واکنش عصبی خاص یا بیماری خاصی ندارید لازم نیست به عنوان معمار نگران این سندروم باشید!

 

 

برای مشاوره‌ی رایگان می‌توانید با شماره‌های ۰۹۱۲۲۴۶۰۰۸۹ | ۰۹۱۲۱۴۷۱۸۴۷ به طور مستقیم تماس بگیرید.

نظرات خود را در ارتباط با این مقاله ما بنویسید.

با آرزوی بهترین‌ها.

برای امتیاز به این نوشته کلیک کنید!
[کل: ۱ میانگین: ۵]