گرین وال چیست؟
دیوار سبز همان فضای سبزی است که به صورت عمودی مستقل و یا بر روی یک دیوار شکل می گیرد. دیوار های سبز در خیلی از نقاط به صورت طبیعی به وجود آمده اند همانند رشد و گسترش گیاه مو چسب بر روی نمای ساختمان های قدیمی. در بسیاری از نقاط نیز با استفاده از اصول مهندسی ساخت و دانش و شناخت از گیاهان میتوان این نما های سبز دلپذیر را در مکان های دلخواه خلق نمود. این دیوار ها که به صورت کامل و یا در برخی قسمت ها توسط پوشش گیاهی پوشیده شده اند، علاوه بر زیبایی بصری، دارای فواید بی شماری هستند، از جمله ایجاد ارزش افزوده برای واحدهای مسکونی، ایجاد دید بصری مناسب برای ساکنین و واحدهای همسایگی، افزایش سرانه فضای سبز شهری و سرانه فضای سبز خود ملک، رعایت اصول توسعه پایدار، کاهش دمای فضاهای داخلی در فصول گرم، ایجاد الگوی مهندسی مناسب در راستای توسعه فضای سبز عمودی.
قبل از خواندن این مقاله توصیه می شود مقالات زیر را نیز مطالعه کنید:
گرین وال چیست؟
گرین وال در محیط شهری
دیوارها و محیط های سبز با قرار گیری در محیط های شهری فواید زیادی دارند. در ابتدا به نظر می رسد که ایجاد این دیوارها تنها برای جنبه های زیبایی و با تأثیر بصری آن ها می باشد. در حالی که این امر مهمی است و با ترکیب محیط های شهری با نماها و دیوارهای سبز شهرها سر زنده تر زیباتر و آرامش بخش تر می شوند اما در عین حال این دیوارها و بام ها به جهت فواید زیر نیز طراحی و اجرا می شوند.
انواع دیوار سبز
انواع و نحوه ساخت دیوار سبز به شرح ذیل است:
- دیوار سبز مدولار: این داربست ها، داربست های فلزی بسیار سبکی از جنس استیل گالوانیزه هستند که یا بر دیوار بنا قرار گرفته اند و یا دارای سازه مستقل خواهند بود که گیاه بالا رونده را نگاه می دارند. به این پانل ها همچنین می توان فرم داد تا اشکال و منحنی های مورد نظر را ایجاد نمایند. این سیستم مدولار به دلیل سختی و صلابت پانل ها می تواند بین قسمت های مختلف ساختمان پل زده و یا به عنوان دیواره های سبز مستقل به کار گرفته شوند.
- دیوار سبز کابلی: سیستم کابلی برای نگهداری ازگیاهان رونده پر شاخ و برگ و با رشد سریع بکار می رود .سیستم کابلی از یک سری توپی، غالباً از جنس فولاد ضد زنگ تشکیل شده، که قابلیت عبور کابلها و کشش و انقباض آنها از میان یکدیگر را جهت شکل گیری شبکه مورد نظر فراهم کرده، تکیه و حامل گیاه مورد نظر می باشد. توپی ها به کمک پیچی که از میان سوراخ مرکزی توپیعبور می کنند به سطح دیوار نصب می شوند. نحوه قرار گیری و فاصله بین توپی ها در روی دیوار مطابق با طرح خاص انتخابی خواهد بود.
- دیوار سبز شبکه ای: سازه بسیار سبکی است که حائلی از شبکه های فولادی برای گیاهان بالارونده ایجاد نموده که این حائل به دیوار یا به سازه ساختمان متصل می شود.شبکه های سیستمی اغلب برای نگهداری از گیاهانی که رشدی آهسته داشته، و به پشتیبانی بیشتری نیاز دارند، کاربرد دارند. سیستم های شبکه توری انعطاف پذیر تر از سیستم کابلی بوده و قابلیت طراحی متنوع تری را دارند.
- نمد پلیمری: تجسم طرح شامل سیستم کاشت در روشی است که گیاهان زنده بر روی یک سطح عمودی کشت می گردند. این سیستم شامل یک پارچه نمدی پلیمری با قابلیت زهکشی مناسب می باشد که به شکل مشخصی تا خورده بر روی قاب زیرساخت قرار می گیرد؛ به نحوی که یک یا چند گلدان یا محفظه برای کشت عمودی به صورت ردیفی با جیب رو به بالا ایجاد گردد. گیاه در غلاف اولیه قرار گرفته و در این محفظه ها کشت می گردد. این روش سیستم جدیدتر نصبت به دیگر سیستم های اجرای دیوار سبز است و دارای مزایای بیشتری نصبت به روش های گذشته می باشد. از مزایای این سیستم نصبت به سایر سیستم ها می توان به سبکی سازه دیوارسبز، تعویض و تغییر آسان گیاهان، تهویه مناسب ریشه گیاهان، سیستم زهکشی قوی تر، آزادی عمل در انتخاب گیاهان مختلف و.. اشاره کرد.
- دیوار سبز هیدروپونیک: در روش هیدروپونیک نحوه اجرای دیوار سبز ، بستر کشت بر پایه آب می باشد به عبارتی خاک دیگر وجود ندارد و آب کلیه مواد غذایی این دیوار زنده را تأمین می نماید. از ویژگی های این روش استفاده از تنوع بیشتر گیاهان، ضخامت کم، سبک و امکان نقش پذیری می باشد به عبارتی طرح مد نظر کشیده شده و سپس گل ها و گیاهان نصب می گردد. دیوار سبز هیروپونیک بسیار جذاب بوده و مجهز به سیستم تأسیساتی می باشد که به صورت هوشمند مواد غذایی را به گیاهان تزریق می نماید. جالب توجه است که سابقه ایجاد و استفاده از تفکرات روش هیدروپونیک به ایران باستان برمی گردد.
برای مشاوره ی رایگان می توانید با شماره های ۰۹۱۲۲۴۶۰۰۸۹ | ۰۹۱۲۱۴۷۱۸۴۷ به طور مستقیم تماس بگیرید.
نظرات خود را در ارتباط با این مقاله ما بنویسید.
موفق باشید.