گرین وال چیست؟
گرین وال چیست؟
دیوار سبز همان فضای سبزی است که به صورت عمودی مستقل و یا بر روی یک دیوار شکل می‌گیرد. دیوارهای سبز در خیلی از نقاط به صورت طبیعی به وجود آمده‌اند همانند رشد و گسترش گیاه مو چسب بر روی نمای ساختمان‌های قدیمی. در بسیاری از نقاط نیز با استفاده از اصول مهندسی ساخت و دانش و شناخت از گیاهان می‌توان این نماهای سبز دلپذیر را در مکان‌های دلخواه خلق کرد. این دیوارها که به صورت کامل و یا در برخی قسمت‌ها توسط پوشش گیاهی پوشیده شده‌اند، علاوه بر زیبایی بصری، دارای فواید بی شماری هستند، از جمله ایجاد ارزش افزوده برای واحدهای مسکونی، ایجاد دید بصری مناسب برای ساکنین و واحدهای همسایگی، افزایش سرانه فضای سبز شهری و سرانه فضای سبز خود ملک، رعایت اصول توسعه پایدار، کاهش دمای فضاهای داخلی در فصول گرم، ایجاد الگوی مهندسی مناسب در راستای توسعه فضای سبز عمودی.
قبل از خواندن این نوشته توصیه می‌شود نوشته‌های زیر را نیز مطالعه کنید:
گرین وال چیست؟
گرین وال در محیط شهری
دیوارها و محیط‌های سبز با قرار گیری در محیط‌های شهری فواید زیادی دارند. در ابتدا به نظر می‌رسد که ایجاد این دیوارها تنها برای جنبه‌های زیبایی و با تأثیر بصری آن‌ها است. در حالی که این امر مهمی است و با ترکیب محیط‌های شهری با نماها و دیوارهای سبز شهرها سر زنده‌تر زیباتر و آرامش بخش‌تر می‌شوند اما در عین حال این دیوارها و بام‌ها به جهت فواید زیر نیز طراحی و اجرا می‌شوند.
انواع دیوار سبز
انواع و نحوه ساخت دیوار سبز به شرح ذیل است:
- دیوار سبز مدولار: این داربست‌ها، داربست‌های فلزی بسیار سبکی از جنس استیل گالوانیزه هستند که یا بر دیوار بنا قرار گرفته‌اند و یا دارای سازه مستقل خواهند بود که گیاه بالا رونده را نگاه می‌دارند. به این پانل‌ها همچنین می‌توان فرم داد تا اشکال و منحنی‌های مورد نظر را ایجاد نمایند. این سیستم مدولار به دلیل سختی و صلابت پانل‌ها می‌تواند بین قسمت‌های مختلف ساختمان پل زده و یا به عنوان دیواره‌های سبز مستقل به کار گرفته شوند.
- دیوار سبز کابلی: سیستم کابلی برای نگهداری از گیاهان رونده پر شاخ و برگ و با رشد سریع به کار می‌رود. سیستم کابلی از یک سری توپی، غالبا از جنس فولاد ضد زنگ تشکیل شده، که قابلیت عبور کابل‌ها و کشش و انقباض آن‌ها از میان یکدیگر را جهت شکل گیری شبکه مورد نظر فراهم کرده، تکیه و حامل گیاه مورد نظر است. توپی‌ها به کمک پیچی که از میان سوراخ مرکزی توپی عبور می‌کنند به سطح دیوار نصب می‌شوند. نحوه قرارگیری و فاصله بین توپی‌ها در روی دیوار مطابق با طرح خاص انتخابی خواهد بود.
- دیوار سبز شبکه‌ای: سازه بسیار سبکی است که حائلی از شبکه‌های فولادی برای گیاهان بالارونده ایجاد کرده که این حائل به دیوار یا به سازه ساختمان متصل می‌شود. شبکه‌های سیستمی، اغلب برای نگهداری از گیاهانی که رشدی آهسته داشته و به پشتیبانی بیش‌تری نیاز دارند، کاربرد دارند. سیستم‌های شبکه توری انعطاف پذیر‌تر از سیستم کابلی بوده و قابلیت طراحی متنوع‌تری را دارند.
- نمد پلیمری: تجسم طرح شامل سیستم کاشت در روشی است که گیاهان زنده بر روی یک سطح عمودی کشت می‌گردند. این سیستم شامل یک پارچه نمدی پلیمری با قابلیت زهکشی مناسب است که به شکل مشخصی تا خورده بر روی قاب زیرساخت قرار می‌گیرد؛ به نحوی که یک یا چند گلدان یا محفظه برای کشت عمودی به صورت ردیفی با جیب رو به بالا ایجاد گردد. گیاه در غلاف اولیه قرار گرفته و در این محفظه‌ها کشت می‌گردد. این روش سیستم جدیدتر نصبت به دیگر سیستم‌های اجرای دیوار سبز است و دارای مزایای بیش‌تری نصبت به روش‌های گذشته است. از مزایای این سیستم نصبت به سایر سیستم‌ها می‌توان به سبکی سازه دیوار سبز، تعویض و تغییر آسان گیاهان، تهویه مناسب ریشه گیاهان، سیستم زهکشی قوی‌تر، آزادی عمل در انتخاب گیاهان مختلف و… اشاره کرد.
- دیوار سبز هیدروپونیک: در روش هیدروپونیک نحوه اجرای دیوار سبز، بستر کشت بر پایه آب است، به عبارتی، خاک دیگر وجود ندارد و آب کلیه مواد غذایی این دیوار زنده را تأمین می‌نماید. از ویژگی‌های این روش استفاده از تنوع بیشتر گیاهان، ضخامت کم، سبک و امکان نقش پذیری است؛ به عبارتی طرح مد نظر کشیده شده و سپس گل‌ها و گیاهان نصب می‌گردد. دیوار سبز هیروپونیک بسیار جذاب بوده و مجهز به سیستم تأسیساتی است که به صورت هوشمند مواد غذایی را به گیاهان تزریق می‌نماید. جالب توجه است که سابقه ایجاد و استفاده از تفکرات روش هیدروپونیک به ایران باستان بر می‌گردد.
برای مشاوره‌ی رایگان می‌توانید با شماره‌های ۰۹۱۲۲۴۶۰۰۸۹ | ۰۹۱۲۱۴۷۱۸۴۷ به طور مستقیم تماس بگیرید.
نظرات خود را در ارتباط با این نوشته ما بنویسید.
با آرزوی بهترین‌ها.
۲۰ دیدگاه