سبک معماری داخلی کشور فنلاند
سبک معماری داخلی کشور فنلاند
معماری فنلاند در دهه ی سی، تحت تأثیر معماری لوکوربوزیه معمار فرانسوی-سوییسی به دنبال سبک بین المللی فانکشنالیسم رفت؛ ساختار ویلاهای لوکوربوزیه معماران بزرگ فنلاندی نظیر اریک برگمن و آلوار آلتو را نیز تحت تأثیر قرار داد. تکنیک استفاده از اِلمان های پیش ساخته ی بتنی و همین طور ساخت مجموعه ویلاهای چوبی از جمله تأثیرات آلتو از ویلاهای لوکوربوزیه بود که به سنگ بنای تحولات معماری مدرن پس از جنگ جهانی دوم تبدیل شد.
از آنجا که یکی از انتقادات وارد بر کارکردگرایی عدم توجه به تاریخ و فرهنگ است؛ خیلی زود جایگاه خودش را در فنلاند از دست داد و تحت تأثیر رمانتیسسیم قرار گرفت. در نیمه ی دوم قرن نوزدهم بود که رشد خودآگاهی ملی در فنلاند و دیگر کشورهای اروپایی رخ داد و سپس جنبش هنری ویژه ای به نام آرت نوو در سراسر اروپا اتفاق افتاد. از ویژگی های بارز این جنبش نوین هنری ضد کلاسیسم بودن و رفتار آزادانه ی فرم ها، عدم تقارن و تنوع اشکال بود.
قبل از خواندن این مقاله توصیه می شود مقالات زیر را نیز مطالعه کنید:
سبک معماری داخلی کشور فنلاند
اهمیت ویلا در معماری فنلاندی
ساختمان های بومی و سنتی و همین طور طبیعت فنلاند منشاء الهام برای آرت نوو به سبک فنلاندی بودند. از این رو اگرچه ویلاهای طراحی شده در آن دوره از این سبک هنری تبعیت کردند، اما در کنار آن به شدت نشأت گرفته از سنت ویلاهای فنلاندی در گذشته بودند.
گویی در تمام ادوار تاریخی کشور این ویلاها بودند که در اوج اغتشاش خواستار این بودند که هویت فرهنگی کشورشان را حفظ کنند. برای نمونه ویلای لاسس اثر معمار تأثیرگذار آن دوره لارس سونک، جزئیات تزیئنی حک شده ی برگرفته از هنر نو را از ویلاهای روستایی مزرعه کارلین الهام گرفته بود.
جنبش هنری آرت نوو و تحولات نوین سیاسی در آن دوره باعث شدند فنلاندی ها شروع به جستجوی ریشه و هویت خودشان کنند و رویای استقلال در آن دوره به وجود آمد. این ناسیونالیسم عمدتاً مبتی بر علاقه به جستجو در منشأ فرهنگی بود و منجر به پیدایش سبکی شد که به رومانتیسیسم ملی مشهور شد.
با وجود اینکه فنلاند هنوز در آن زمان بخشی از روسیه بود؛ ایده های ملی به دنیا آمدند و معماران به دنبال راه هایی برای ابراز هنر مختص به خودشان شدند. جنبش رومانتیک ملی، ممکن است مشابه هنر نو، با استقلال ملی پایان یافته باشد؛ اما آثار آن باقی ماند.
در قرن بیستم سبک بین المللی مدرنیسم مورد توجه قرار گرفت. سبکی که کاملاً با الهام و بازسازی دیگر سبک های تاریخی مخالف بود و بر روی انسجام و یکپارچگی طراحی تمرکز داشت، به طوری که نمای ساختمان باید با سازمان داخلی آن همخوانی داشت.
در طول قرن نوزدهم، در دوران تمایل به رمانتیسیسم، اقامتگاه های تابستانی تنها مختص به طبقه ی بالای جامعه و هنرمندان بود. خدمتکاران به کارهای روزمره و نگهداری رسیدگی می کردند و مالکان ویلا اوقات فراغت خود را با مطالعه و پیاده روی و لذت بردن از طبیعت سپری می کردند. در آن دوره معمارانی مانند بایلی اسکات (۱۸۶۵-۱۹۴۵) و چارلز ویسی (۱۸۵۷-۱۹۴۱) استدلال های ویژه ای را در طراحی ویلاها مد نظر قرار دادند. طراحی فضا از داخل به خارج، اهمیت نور، اهمیت نشیمن گاه ها و ایجاد شرایط زندگی سالم از جمله نشانه های اهمیت آن ها به طراحی ویلاها بود.
فنلاند کشور ویلاها
در تمام این دوران معماری منحصربه فرد ویلاهای فنلاندی با استفاده از چوب در زمین های پوشیده از درختان نیز روز به روز بیشتر مورد توجه قرار گرفت. معماری ای که فنلاندی ها با توجه به آن می توانستند با ساخت ویلا در دل طبیعت ویژه ی اروپای شمالی، خواسته های خودشان را پیدا کنند.
این ویلاهای تابستانی که ریشه ی آن ها به دوران رمانتیسیسم ملی در اواخر قرن و پیش از آن به جوامع کشاورزی فنلاند در قرون وسطا مرتبط بود، به عنوان یک ژانر در دهه ۱۹۲۰ و ۳۰ میلادی محبوب شد و بعدها در دهه ی ۱۹۶۰ به عنوان یک ایده ی شناخته شده ی همگانی در کشورهای دیگر به عنوان سمبل معماری فنلاند شناخته شد.
ساخت و ساز با کنده های چوبی در این کشور همیشه با سادگی و نظم و ترتیب قابل توجهی همراه بوده است. پیشرفت در تکنیک اتصالات افقی اَلوارها با استفاده از ابزار جدید وارداتی از آلمان و سوئد، باعث گسترش کلبه های چوبی با حجم های مستطیی ساده و زیبا شد. در ابتدا هدف خانه های تک سلولی چوبی تنها ایجاد محل سکونت در زمین های کشاورزی بود. دلیل انتخاب چوب توسط فنلاندی ها این بود که چوب یک منبع تجدید پذیر است و با سوختن یا فاسد شدن به اکوسیستم بر می گردد.
از طرف دیگر چوب به صورت ارزان و با دسترسی محلی آسان قابل دسترس است و کار کردن با آن چه به صورت دستی و چه مکانیکی آسان است و همزمان هم به عنوان باربر و هم عایق گرما عمل می کند که باعث می شود سرما به داخل خانه های چوبی نفوذ نکند. با این وجود پی بردیم که هدف ویلاهای چوبی اولیه در ابتدا تنها رفاه و اسکان در مناطق زراعتی بوده است.
در نتیجه ی عواملی مثل تغییرات در شهرسازی فنلاند بعد از جنگ جهانی دوم، مهاجرت مردم از مناطق روستایی به شهری، افزایش اوقات فراغت افراد و همین طور بالا رفتن سطح زندگی آن ها نیاز به ساخت ویلاها افزایش پیدا کرد. ویلاها شخصیت خودشان را به گونه ای که می خواستند به دست آوردند. آن ها تبدیل به منجیان مردمانی شده بودند که همهمه ی زندگی شهری آن ها را به اسارت در آورده بود.
مسئله ی قابل توجه دیگری که وجود داشت این بود که به دلیل اینکه در فنلاند داشتن یک کلبه تابستانی در جنگل به منظور بالا بردن کیفیت زندگی روزمره بود، مفاهیم ضمنی و تجملاتی بسیار کمی داشت. تنها انگیزه ی مهم برای داشتن یک ویلا، تمایل به لذت بردن از تابستان های کوتاه در بهترین محیط ممکن یعنی در حومه ی شهر و طبیعت جنگلی در کنار دریاچه بود؛ و البته تجربه ی محبوب سنت سونای فنلاندی، که بخش اصلی تجربه ی زندگی در کلبه بود.
برای مشاوره ی رایگان می توانید با شماره های ۰۹۱۲۲۴۶۰۰۸۹ | ۰۹۱۲۱۴۷۱۸۴۷ به طور مستقیم تماس بگیرید.
نظرات خود را در ارتباط با این مقاله ما بنویسید.
موفق باشید.
۰ دیدگاه