متاورس و معماری
متاورس و معماری
چه پیگیر اخبار باشید و چه نباشید، به احتمال زیاد خبر دارید که متاورس در حال حاضر قطعا داغترین واژه در فناوری است. در این نوشته، به طور خلاصه بحث خواهیم کرد که متاورس چیست، چه کسی آن را میسازد و مهمتر از همه اینکه چرا برای معماران اهمیت دارد، و طراحان چگونه میتوانند نقش مهمی در این اقتصاد دیجیتالی آینده داشته باشند؟ در این نوشته به طور کلی ابتدا متاورس را معرفی کرده و سپس به رابطه بین متاورس و معماری میپردازیم.
قبل از خواندن این نوشته توصیه میشود نوشتههای زیر را نیز مطالعه کنید:
متاورس و معماری
متاورس چیست؟
اصطلاح متاورس که برگرفته از رمان علمی تخیلی “Snowcrash” در سال ۱۹۹۲ است، توسط نیل استفنسون به عنوان جانشین اینترنت ابداع شد و دیدگاه استفنسون از چگونگی تکامل یک دنیای دیجیتال در آینده نزدیک را تشکیل میدهد.
چه کسی متاورس را خواهد ساخت؟
برخلاف متاورس متمرکز Oasis در “Ready Player One”، جوامع فناوری بر این باور هستند که متاورس باید یک اکوسیستم باز و قابل تعامل باشد و تحت سلطه هیچ شرکتی نباشد. همان طور که مارک زاکربرگ گفت: امیدوارم در آینده، پرسیدن اینکه آیا یک شرکت در حال ساخت یک متاورس است، به همان اندازه مسخره به نظر میرسد که از یک شرکت سوال کنید که اینترنت آنها چگونه کار میکند.
در عین حال، Roblox و Epic Games، که در حال حاضر بیشترین سهام مفهومی متاورس را دارند، نیز معتقدند که متاورس باید دارای ژنهای غیر متمرکز باشد و از انحصار نیروهای معدودی اجتناب کند. نیل ریمر، یکی از بنیانگذاران Roblox، میگوید: انرژی پیرامون متاورس از سوی کاربران میآید، نه شرکت. تیم سوئینی، مدیر عامل Epic نیز تاکید کرد: متاورس از هیچ غول صنعتی نمیآید، بلکه تبلور خلق مشترک میلیونها نفر است. هر کسی از طریق تولید محتوا، برنامه نویسی و طراحی بازی، متاورس را برای خود میسازد. مشارکتها همچنین میتوانند به روشهای دیگری به متاورس ارزش بیافزایند. برای سالهای متمادی، اینترنت بیشتر یک کاتالوگ دو بعدی با لینکها است، و حالا بالاخره با پتانسیل تجربههای سه بعدی جالب به نظر میرسد و نحوه کار، خرید، زندگی ما را تغییر میدهد، چگونه معماران میتوانند در شکل دهی و غنی سازی متاورس نقش داشته باشند.
ظهور اقتصاد دیجیتالظ
کل جهان شاهد تغییر عمدهای از اقتصاد واقعی به اقتصاد دیجیتال است و ادغام این دو از زمان همه گیری جهانی کرونا به شدت تسریع شده است. صاحبان املاک و مستغلات تجاری با مشکل مواجه هستند؛ زیرا مستاجران یا دفاتر خود را کنار میگذارند یا کوچک میکنند، در حالی که اپلیکیشن کنفرانس ویدیویی مانند زوم موفقیت چشمگیری داشته و در بحبوحه همه گیری کرونا رونق یافتهاند.
چه بخواهیم چه نخواهیم، ویروس کرونا فرهنگ کاری ما را تغییر داده است، ظهور تجارت الکترونیک را تسریع کرده، و نحوه عملکرد کسب و کارها را متحول کرده است. برخی از صنایعی که برای اولین بار در ساخت متاورسها حضور داشتند، میتوان به بازی، مد، هالیوود و رمزارز اشاره کرد. هیچ گزینه دیگری جز پیوستن به بازی جدید وجود نخواهد داشت. در غیر این صورت، شما به عنوان یک شرکت شکست خواهید خورد.
ظهور داراییهای دیجیتال
اقلام دیجیتال در حال حاضر بیش از ۱۰ میلیارد دلار بازار هستند، و برای اینکه اقلام دیجیتال ارزش واقعی و پایدار داشته باشند، باید مستقل از نهادی وجود داشته باشند که ممکن است هر لحظه تصمیم به حذف یا غیرفعال کردن آیتم بگیرد. به همین دلیل است که NFT (توکنهای غیرقابل تعویض)، آخرین برنامه در فناوری بلاک چین، وارد صحنه شد. “غیر قابل تعویض” به این معنی است که منحصر به فرد است و نمیتوان آن را با چیز دیگری جایگزین کرد. بنابراین، ارزش NFTها به عنوان تأییدیه ایجاد آیتم دیجیتال به عنوان “یکتا” شناخته میشود.
این ساخت دیجیتال میتواند هر چیزی باشد، از جمله معماری دیجیتال. کریستا کیم، هنرمند مقیم تورنتو، اولین خانه دیجیتالی با پشتیبانی NFT را به قیمت بیش از نیم میلیون دلار فروخته است. این هزینه بیش از یک خانه واقعی در بسیاری از شهرهای آمریکای شمالی است.
گرایش دیگر در دنیای رمز ارز، سرمایه گذاری در املاک مجازی است. قیمت املاک و مستغلات مبتنی بر بلاک چین در دنیای مجازی به عنوان بخشی از بازار NFT که در اوایل سال ۲۰۲۱ آغاز شد، افزایش یافته است. اخیرا بخشی از زمین مجازی در دنیای آنلاین مبتنی بر بلاک چین دیسنترالند به قیمت بیش از ۹۰۰,۰۰۰ دلار فروخته شد.
در دنیای مجازی مانند Decentraland، Sandbox، Somnimum Space، افراد میتوانند مجموعههای هنری NFT خود را به نمایش بگذارند، با دوستان خود قدم بزنند، از ساختمانها بازدید کنند و در رویدادها شرکت کنند. این ممکن است برای بسیاری از مردم یک فریب باشد، و این پلتفرم ممکن است زودرس باشد، اما قطعاً یک دامنه جالب و احتمالا پرسود برای طراحان است تا از مهارتهای طراحی خود در دنیای فیزیکی استفاده کنند و آن را به دنیای مجازی گسترش دهند.
معماران همیشه شکایت دارند که پیدا کردن مشتریان خوبی که به طور کامل از ایدههای خلاقانه آنها حمایت کنند و صورتحسابها را به موقع پرداخت کنند سخت است. بیشتر طرحها برای همیشه روی کاغذ میمانند، ممکن است به دلایل مختلف رد شوند، و بیشتر «معماری کاغذی» بی ارزش است؛ زیرا توسط مشتری تشخیص داده نمیشود. حتی اگر شما اندازه کافی خوش شانس باشید که طراحی شما ساخته شود، ساخت و ساز بسیار گران، وقت گیر و پر از عدم اطمینان است. احتمال اینکه که در صورت خراب شدن پروژه مورد شکایت قرار بگیرید زیاد است.
علاوه بر همه اینها، در جامعه مدرن معماران دیگر سازنده اصلی نیستند. معماران به عنوان مدیران پروژه برای همکاری با سایر مشاوران، مهندسان، پیمانکاران، مشتریان، مقامات دولتی برای تحقق یک پروژه عمل میکنند و مانند سایر متخصصان که خدمات ارائه میدهند، با نرخ ساعتی حقوق دریافت میکنند. همان طور که سرمایه گذار ناوال گفت: “شما هرگز با صرف وقت خود ثروتمند نخواهید شد.” به جای ارائه خدمات یک به یک، معماران میتوانند مدل کسب و کار را دوباره ابداع کنند تا محصولات یا خدماتی را ارائه دهند که مقیاس پذیر باشد، راه حلهایی که میتوانند دوباره استفاده شوند و میتوانند برای میلیونها کاربر، نه فقط یک مشتری، سودمند باشند.
متاورس برای سرگرم کردن کاربران به محتوای زیادی نیاز دارد. ما به تجربیاتی مانند شهربازیهای مجازی، سینماهای مجازی، کنسرتهای مجازی، کازینوهای مجازی، مدارس مجازی، کنفرانسهای مجازی، هر چیزی که بتوانید نام ببرید نیاز داریم. برای معماران، متاورس یک قلمرو بکر و پر از امکانات و یک شهر بدون محدودیتهای دنیای فیزیکی است.
معماران میتوانند طرحهای منحصر به فردی با پشتوانه NFT برای افرادی که دوست دارند داراییهای بی نظیر را داشته باشند، ایجاد کنند. در متاورس و معماری، معماران همچنین میتوانند داراییهای دیجیتالی مانند شهرها، ساختمانها، مبلمان، مجسمهها، ابرهای نقطهای، بافتها و… را بسازند و چندین بار آنها را به دنیای مجازی، بازیها و فیلمها بفروشند. این بسیار شبیه به محیط کاری است که هنرمندان برای یک بازی یا یک فیلم انجام میدهند. علاوه بر طرحهای ثابت، معماران همچنین میتوانند فرمولهایی طراحی کنند که کاربران میتوانند پارامترها را برای ایجاد نتایج مختلف، مانند اسکریپت “grasshopper” یا داراییهای دیجیتال هودینی، تغییر دهند.
در حالی که معماری، یک تجارت نسبتا محلی است، شما میتوانید محصولات یا خدمات دیجیتال را در سراسر جهان ارائه دهید. پیدا کردن مشتریانی که برای طراحی شما از منطقه شما ارزش قائل هستند، ممکن است دشوار باشد، اما یافتن کاربرانی که از سلیقه شما در سراسر جهان استقبال میکنند، بسیار سادهتر است. همان طور که در کتاب ۱۰۰۰ طرفدار واقعی ادعا شده است، شما میتوانید با انجام کاری که دوست دارید با یک تخصص درآمد کسب کنید.
مهم نیست که چه کاری انجام میدهید، سعی کنید مانند یک تولید کننده محتوا فکر کنید، از تلاش خود برای رشد تصاعدی استفاده کنید، راههای خود را در دنیای دیجیتال پیدا کنید تا بازار خود را در پلتفرمهای مختلف ایجاد کنید، با کاربران بالقوه با محتوای با کیفیت ارتباط برقرار کنید، آنها را درگیر نگه دارید و پایگاههای کاربران خود را رشد دهید.
چگونه مرز طراحی را به دنیای دیجیتال گسترش دهیم؟
احتمالا، شما در مورد فرصتهای جدید هیجان زده هستید، اما طراحان چگونه میتوانند به این بازی متاورس و معماری بپیوندند؟ بازی رأس متاورس است. بازیها به عنوان بهترین حامل متاورس در نظر گرفته میشوند، به ویژه بازیهای sandbox که به طور فزایندهای محبوب هستند، که اکنون شکل بدوی متاورس را دارند. مانند سریهای GTA، Minecraft، Fortnite و… همگی تجربه بازی در دنیای متاورس را ارائه میکنند، بسیاری از بازیها نیز ابزارهای حرفهای را برای تولید محتوای توسعه دهنده خودساخته، به منظور غنی سازی محتوای بازی و عمر بازی ایجاد میکنند.
بازی نیز صنعتی است که معماران میتوانند تا حد زیادی با آن ارتباط برقرار کنند. بازیهایی مانند SimCity یک بازی ویدیویی کلاسیک برای شهرسازی است که بسیاری از طراحان شهری آن را الهام بخش میدانند. جهان سازی در بازیها فرآیند ساختن یک دنیای خیالی است و بسیار شبیه به فرآیند طراحی در زندگی واقعی است.
مانند یک توسعه دهنده فکر کنید
طراحی محاسباتی موضوع جدیدی در زمینهی معماری نیست. ما عباراتی مانند طراحی مولد، طراحی پارامتریک، طراحی الگوریتمی را دیدهایم. من نمیخواهم تفاوتهای بین این اصطلاحات را استدلال کنم، به طور کلی، این یک روش جدید برای حل مسئله است.
طراحان به جای تکیه بر شهود و تجربیات طراحان، فرآیند طراحی را انتزاع میکنند، چالشهای بزرگ را به چالشهای کوچکتر تجزیه میکنند، پارامترها یا محدودیتهایی را که بر خروجیهای طراحی تأثیر میگذارند، تعریف میکنند، جریان کارها و گزینهها را تکرار میکنند و در نهایت بر اساس آن تصمیم میگیرند. تفکر محاسباتی کلیدی است که طراحی شما را مانند یک توسعه دهنده نرمافزار مقیاس میدهد.
ابزارهایی مانند Grasshopper در حال حاضر به خوبی در زمینهی معماری استفاده شدهاند. استفاده از ابزارهای محاسباتی در گردش کار طراحی برای تقویت قدرت محاسبات، رویکرد خوبی است. اگر میخواهید نحوه کدنویسی را یاد بگیرید، پردازش میتواند زبان خوبی برای یادگیری برنامه نویسی در زمینهی هنرهای تجسمی باشد. پایتون همچنین یک زبان نسبتا آسان برای انتخاب است و کاربرد گستردهای در تجزیه و تحلیل و تجسم دادهها، یادگیری ماشین هوش مصنوعی، توسعه وب و سایر کاربردهای عمومی دارد.
تولید محتوای رویه ای (PCG)
در محاسبات، تولید محتوای رویهای (PCG) روشی برای ایجاد دادهها به صورت الگوریتمی است که برخلاف روش دستی، معمولا از طریق ترکیبی از داراییها و الگوریتمهای تولید شده توسط انسان همراه با تصادفی بودن و قدرت پردازش رایانهای است. در گرافیک کامپیوتری، معمولا برای ایجاد بافتها و مدلهای سه بعدی (Wiki) استفاده میشود. تولید رویهای، اغلب در بازیهای ویدیویی و فیلمها استفاده میشود تا به توسعه دهندگان اجازه دهد تا حجم بیشتری از محتوا را تولید کنند و امکان بازیهایی با محتوای بی پایان را فراهم کنند. Townscraper، یکی از بازیهای مورد علاقه من، نمونه عالی دیگری از PCG است. کاربران میتوانند به طور تصادفی کلیک کنند و شهرهای زیبا را براساس محدودیتهایی که در هر خانه دارند، مشابه حل سودوکو ایجاد کنند.
وقتی صحبت از رویه گرایی به میان میآید، هودینی ابزار عالی است. این برای هنرمندانی طراحی شده است که در انیمیشنهای سه بعدی و VFX برای فیلم، تلویزیون، بازیهای ویدیویی و واقعیت مجازی کار میکنند. هودینی این دنیاها را در یک پلتفرم واحد قدرتمند گرد هم میآورد. چیزی که هودینی را واقعا از سایر نرمافزارهای انیمیشن سه بعدی متمایز میکند، ماهیت رویهای آن است. هودینی یک محیط باز دارد و اسکریپت نویسی را از طریق APIهای مختلف ارائه میدهد، اما Python زبان انتخابی برای اکثر بستهها است.
برای مشاورهی رایگان میتوانید با شمارههای ۰۹۱۲۲۴۶۰۰۸۹ | ۰۹۱۲۱۴۷۱۸۴۷ به طور مستقیم تماس بگیرید.
نظرات خود را در ارتباط با این نوشته ما بنویسید.
با آرزوی بهترینها.
۰ دیدگاه