۱۱ مورد از ساختمان های نمادین در برزیل – بخش ۱
ساختمان های نمادین در برزیل | برزیل کشوری بسیار بزرگ است: نیمی از آمریکای جنوبی را پر می کند و مساحت آن از قاره ایالات متحده بزرگتر است. این بدان معنی است که میراث معماری غنی و گسترده ای دارد. در اینجا تنها ۱۱ مورد از برجسته ترین بناهای آن وجود دارد.
پیشنهاد نویسنده: معماری های برتر در کشور ژاپن
ساختمان های نمادین در برزیل
۱. کاخ پلانالتویکی از ساختمان های نمادین در برزیل
ساختمان های نمادین در برزیل | در دهه ۱۹۵۰ ، در زمان رئیس جمهور Juscelino Kubitschek ، پایتخت برزیل از ریودوژانیرو به برزیل منتقل شد. پایتخت جدید در سال ۱۹۶۰ افتتاح شد ، و دولت و قانونگذار به خانه های تازه خود ، از جمله ستاد جدید قوه مجریه: کاخ پلانالتو نقل مکان کردند. کاخ Planalto یکی از سه ساختمان مهم دولتی است که در حوالی میدان سه قدرت ساخته شده است ، ویژگی کار اسکار نیمایر در برزیل است.
ساختمان های نمادین در برزیل | فضاهای باز وسیع و ساختمانهای مهم از نظر نمادین وی را ترغیب به طراحی معماری نمایشی نمایشی می کند ، سادگی شکل آن باعث می شود تا آن خاطره انگیزتر شود. در کاخ Planalto او همه عملکردها را در یک جعبه مستطیل شکل و لعاب قرار می دهد ، سپس جعبه را از روی زمین بر روی یک سری ستون های نگهدارنده بالتیک که برای لمس انگشتان نازک خود در پایین ترین طبقه طبقه قرار دارند ، بلند می کند ، سقف نیمایر درک خوبی از مهندسی داشت و در جاهای دیگر از آن به جرات استفاده می کرد. در اینجا ، اما بیشتر وزن در واقع توسط ستونهای پنهان شده در زیر بدنه ساختمان گرفته می شود. این تظاهر به مهندسی غیرممکن زیباست ، اما یک نکته سیاسی را نیز بیان می کند: ستون های نیمایر به سنت معماری کلاسیک اشاره دارد ، دولت برزیل را در یک سنت طولانی از دولت های اروپایی قرار می دهد ، اما با استفاده از ستون ها برای دستیابی به عملکردهای ساختاری غیر قابل تصور ، کشوری مدرن که از بنیانگذاران استعماری خود پیشی خواهد گرفت. برزیل به عنوان یک میراث جهانی یونسکو پس از جنگ نادر است و گردشگران از سراسر جهان را به تحسین دکترپرول شهری نیمایر جذب می کند.
پیشنهاد نویسنده: معماری های برتر کشور ترکیه
۲. کلیسای جامع متروپولیتن کی از ساختمان های نمادین در برزیل
ساختمان های نمادین در برزیل | یکی از مهمترین بناهای برزیل، کلیسای جامع متروپولیتن نیز یکی از زیباترین بناها است. در اینجا ، اسکار نیمایر با گوردون بونشفت ، طراح برجسته یک عمل عمده تجاری ایالات متحده ، همکاری کرد تا یک کلیسای جامع درخور پایتخت چنین کشوری بزرگ ، با اعتماد به نفس و کاتولیک روم تولید کند.
مانند سایر طراحی های نیمایر برای برزیل ، کلیسای جامع بسیار ساده است. عملکردهای پیچیده تر آن در زیر زمین پنهان شده است. در بالای زمین فقط ۱۶ تکیه گاه به نظر می رسد که هرکدام در یک منحنی برازنده تا سقف کوچک جابجا می شوند. در بین تکیه گاه ها توری از شیشه های رنگی کشیده شده است که ، شب از بیرون یا روز از داخل دیده می شود ، فضای وسیعی از آبی و سبز را نشان می دهد.
ساختمان های نمادین در برزیل | تکیه گاه های بتنی به وضوح مدرن هستند ، و طرح دایره ای قابل تشخیص مربوط به دوره خود در تفکر کلیسای کاتولیک روم در مورد فضاهای عبادت است. همچنین ، کیفیت کلیسای جامع نیز وجود دارد. این تا حدودی از سادگی انتزاعی آن ناشی می شود ، اما همچنین از انعکاس کلیساهای جامع گوتیک در خطوط گسترده تکیه گاه ها ناشی می شود. این کلیسا به سنت قرون وسطایی مهندسی کلیسای جسورانه نگاه می کند و به مهندسی پیشرفته دوره خودش نگاه می کند. (در سال ۱۹۷۰ تکمیل شد.) از خارج ، شکل قوی یک تصویر به یاد ماندنی است. در داخل ، با عظمت بزرگ ساختمان و پنجره بزرگ فوق العاده شیشه های رنگی که مانند بوم چادر در کل منطقه کشیده شده است ، شما را تحت تأثیر قرار می دهد.
پیشنهاد نویسنده: اجرای دکوراسیون داخلی مسکونی
۳. خلال خانه | ساختمان های نمادین در برزیل
هنگامی که به شرکت معماری Procter-Rihl برای طراحی خانه ای جدید برای یک استاد بازنشسته تاریخ در پورتو آلگر مراجعه شد ، معماران این فرصت را فرصتی برای ترجمه چشم انداز این عمل برای شهرها و فرهنگ شهری به اولین پروژه ساخته شده خود دیدند.
ساختمان های نمادین در برزیل | اول ، انتخاب یک مکان حاشیه ای و پیچیده هندسی ، به عرض ۱۲ فوت (۳.۷ متر) و طول ۱۲۶ فوت (۳۸.۵ متر) ، به طور ضمنی نشان می دهد که هیچ مکانی خیلی کوچک و یا خیلی مهم نیست که بتوان آن را کنار گذاشت. پروکتر-ریل با برخورداری از فضاهای باقیمانده با همان احترامی که نسبت به مکانهای پراهمیتتر داشت ، توانست حسی از شهرنشینی را حتی در یک مداخله در مقیاس کوچک تزریق کند. قصد وارونه کردن پیش فرضهای سنتی درباره زندگی شهری نیز با طرح داخلی نشان داده شده است. تعدادی اثرات و توهم فضایی برای بزرگتر کردن درک فضاها بازی می شود. یک شبکه غیر متعامد از پارتیشن ها فضای داخلی را تغییر شکل می دهد و باعث ایجاد تنوع مکانی می شود. این امر به نوبه خود بر شکل منشوری حجم خارجی تأثیر می گذارد و ترکیبی پویا ایجاد می کند که با برش ها برای ورود نور افزایش می یابد. محصول نهایی ، که در سال ۲۰۰۳ تکمیل شد ، نه تنها یک نمونه قابل توجه از طراحی برای فضاهای باقیمانده است بلکه یک ترکیبی معماری و فرهنگی است.
۴. موزه بنیاد Ibere Camargo
ساختمان های نمادین در برزیل | به عنوان بخشی از جشن های ۵۰۰ سالگی پورتو آلگره ، چندین هنرمند برزیلی با همکاری موسسات هنری خارجی نمایشگاه هایی را ترتیب دادند. بنیاد Ibere Camargo از این فرصت استفاده کرد و اولین موزه هنرهای معاصر خود را که در سال ۲۰۰۷ افتتاح شد ، در اختیار جامعه محلی قرار داد.
ساختمان های نمادین در برزیل | معمار پرتغالی Álvaro Siza در مسابقه طراحی موزه جدید با یک ساختار جسورانه همراه فرهنگ محلی با حساسیت اروپایی برنده شد. برنامه نسبتاً ساده – فضاهای نمایشگاهی ، سالن نمایش ، کتابفروشی ، کتابخانه و کتابخانه فیلم ، کافه ، دفاتر و کارگاه هنرمندان – اساساً به دو قسمت جداگانه تقسیم شده است. یک سکوی بلند مرتب تمام فضاهای فنی و همچنین تقسیم قسمت عمومی ساختمان از خیابان مجاور را در خود جای داده است.
موزه واقعی ساختاری چهار طبقه است که در انتهای جنوب غربی سایت قرار گرفته و در کنار آن صخره ای بلند پوشیده از گیاهان قرار دارد. دو دیواره رو به صخره مستقیم و تقریباً متعامد با یکدیگر هستند ، در حالی که یک عنصر بتونی پیچیده نامنظم شکل را در سمت رو به آب بسته می کند. سیستم گردش موزه به صورت سه رمپ آویز در معرض دید قرار گرفته است که به نظر می رسد بازدیدکنندگان ورودی از داخل میدان در سطح زمین را در آغوش می گیرد.
ساختمان های نمادین در برزیل | پس از ورود به داخل موزه ، جدایی شدید گالری ها و فضاهای گردشگاهی یک سلسله مراتب مشخص بین مناطق استراحت و مشاهده آثار به نمایش درآمده را فراهم می کند. در همین حال ، دهانه های استراتژیک با دقت در امتداد سطح شیب دار قرار می گیرند تا مناظر به سمت شهر را باز کنند. استفاده سیزا از بتن سفید – که اغلب در معماری مدرنیست برزیل مورد استفاده قرار می گیرد – کیفیت مجسمه سازی این ساختمان زیبا را افزایش می دهد.
۵. وزارت آموزش و پرورش و بهداشت | ساختمان های نمادین در برزیل
وزارت آموزش و پرورش و بهداشت برزیل ، در ریودوژانیرو ، اولین ساختمان بزرگ مدرنیست بود که توسط یک دولت آمریکای جنوبی سفارش داده شد و همچنان یکی از بهترین آنهاست. به برندگان اصلی مسابقه این ساختمان پول جایزه خود پرداخت می شود اما سپس توسط وزیر با اراده ، گوستاوو کاپانما ، که چیز ابتکاری بیشتری می خواست ، اخراج شد. او لوچیو کوستا را به این سمت منصوب کرد و کوستا قهرمانش لوکوربوزیه را برای مشاوره فراخواند. یک طراح جوان بلند پرواز در دفتر ، اسکار نیمایر ، از تماس با لوکوربوزیه چنان هیجان زده شده بود که به طور خصوصی طرح های استاد را ردیابی می کرد تا به دست خود برای تولید نقاشی های مشابه یاد دهد. به زودی نیمایر به نقشی تقریباً برابر با کاستا در تیم صعود کرد.
ساختمان های نمادین در برزیل | این وزارتخانه ، معروف به کاخ کاپانما ، یک بلوک بلند است. چوبهای بلند آن را از زمین بلند می کنند تا یک میدان در سطح خیابان در شهر شلوغ باز شود. اگرچه بعداً به کلیشه بلوک های اداری مدرنیست تبدیل شد ، اما در آن زمان ایستادن یک ساختمان بزرگ روی چنین پاهای ظریف و معجزه آسایی به نظر می رسید. ویژگی بارز دیگر ساختمان ، کنترل نور خورشید است. در آفتاب نیمه گرمسیری ریو ، مطب ها به راحتی غیرقابل تحمل گرم می شوند. برای اجازه دادن به نسیم و همچنین سایه انداختن نمای شمالی آفتاب گیر ، معماران آن را در شبکه ای از سایبان های آفتابی بتونی پوشانده اند که باله های عمودی آنها ثابت و افقی ها قابل تنظیم هستند.
ساختمان های نمادین در برزیل | تأثیر این بلوک اداری برای تکمیل آن در سال ۱۹۴۳ ، در طول جنگ جهانی دوم ، زمانی که بیشتر جهان معماری را کاملاً متوقف کرده بود ، بیشتر بود. این نوید دنیایی از ساختمان های زیبا ، برنامه ریزی شده و مدرنیست ، پس از پایان جنگ را می داد.
پیشنهاد نویسنده: طراحی دکوراسیون داخلی مجتمع تجاری
پروژه هایی که توسط شرکت دکوطرح انجام شده است:
۰ دیدگاه