تاثیر آلودگی صوتی در صنعت ساختمان
تاثیر آلودگی صوتی در صنعت ساختمان
آلودگی صوتی چیست و چه تاثیراتی بر ساختمان سازی خواهد گذاشت؟
آلودگی صوتی شدت بالای صدایی است که غیرضروری است. این صدا کاملا غیر طبیعی بوده و برای انسان یا اطرافیان مضر یا خطرآفرین خواهد بود. با این حال، وقوع آلودگی صوتی با توجه به روند توسعه کشور بدتر می شود. آلودگی صوتی در محل ساخت و ساز به یکی از عوامل آلودگی صوتی در مناطق شهری تبدیل شده است که در آن توسعه همچنان ادامه دارد. تعیین فاکتور آلودگی صوتی در محل ساخت و ساز و تأثیرات صدا بر طرفینی که درگیر این آلودگی هستند. راه حل های جلوگیری یا کاهش آلودگی صوتی در محل ساخت و ساز برای کمک به کاهش اثرات بد آن تقریباً ۶۰ پاسخ دهنده در این نظرسنجی برای تعیین مهم ترین عامل جمع آوری شده بودند. عامل ایجاد آلودگی صوتی در محل ساخت و ساز ناشی از کارکرد ماشین آلات سنگین است. پاسخ دهندگان موافق بودند که آلودگی صوتی تاثیر اصلی اختلال خواب است. راه حل قابل توجه در برابر آلودگی صوتی در محل ساخت و ساز استفاده از صدا خفه کن یا صدا خفه کن در ماشین آلات و تجهیزات ساختمانی.
برج ها و ساختمان های بلند مرتبه در شهر های امروزی در حال افزایش است، شکل گیری این گونه زندگی های مدرن در دهه های اخیر علاوه بر مزیت هایی که باخود به همراه دارد، ساکنین را محکوم به تحمل معضلاتی چون آلودگی صوتی می کند. آلودگی صوتی که به تدریج برای گوش انسان عادی می شود، آثار زیانبار آن جلوه ظاهری کمتری می یابد، اما این آثار پنهان تا سال ها بر روح و جسم انسان تأثیر گذار است. آلودگی صوتی معضلی جدی محسوب می شود که بی اعتنایی در زمان ساختمنجر به تحمیل هزینه های مستقیم و جانبی بیشتری شده که ضرر آن در نهایت به ساکنین ساختمان ها باز می گردد.
قبل از خواندن این مقاله توصیه می شود مقالات زیر را نیز مطالعه کنید:
تاثیر آلودگی صوتی در صنعت ساختمان
اهمیت مقابله با آلودگی صوتی خطرناک
مقابله با این گونه معضلات بعد از ساخت هنگامیکه ابعاد کوچکتری دارد به مراتب آسانتر و کم هزینه تر از زمانی است که دامنه آسیب های آن به تدریج گسترده شده است. از این رو در این مقاله سعی شده استمنابع تولید صدا با توجه به مهمترین متغیرهای ساختمان های بلند مرتبه از جمله موقعیت قرارگیری بناها در فضاهای شهری و ارتفاع که ممکن است منجر به تولید صدا و آزارسا کنین گردد مشخص شده است، بنابراین هدف از این مقاله به حداقل رساندن نوفه)صدای ناخواسته( در ساختمان ها بوده که ضمن سلامت و آسایش ساکنان، شرایط مناسب شنیداری نیز فراهم گردد.
با آلودگی صوتی چه باید کرد؟
در این راستا در ابتدا جهت دستیابی به چارچوبی مناسب، مبانی نظری مرتبط با منابع تولید آلودگی صوتی در ساختمان های بلند با استفاده از مطالعات کتابخانه ای مطرح شد. سپس بررسی های میدانی در برج های آسمان شهر تبریز با انتخاب الگوی مناسب تحقیق، آغاز گردید. در نهایت با توجه به منابع آلودگی صوتی راهکارهایی در جهت کاهش این منابع صوتی در نمونه انتخابی مورد بررسی و راهکارهای بهینه سازی این آلودگی ها پیشنهاد شده است. در پایان می توان بیان نمود که توجه به صدای تولید شده توسط برخی عوامل در حین اجرای ساختمان در مقایسه با رفع مشکلات صوتی بعد از اتمام و بهره برداری از آن به مراتب آسان تر و مقرون به صرفه تر می باشد
مشکلات ساختمان سازی و آلودگی صوتی در تهران
بررسی حدود ۲۰۰ پروژه عمرانی و ساختمانی در شهر تهران نشان می‌دهد که میانگین تراز صوت در پروژه‌های مختلف بین ۸۰ تا ۹۰ دسی‌بل گزارش شده این در حالیست که حد مجاز صوت در مناطق مسکونی طی روز و شب به ترتیب ۵۵ و ۴۵ دسی‌بل است. در ادامه به ۸ راهکار برای کاهش صوت منتشره از عملیات‌های عمرانی و ساخت و ساز اشاره شده است.
فعالیت‌های ساختمان‌سازی باید در ساعات مشخصی بین ساعت ۸ صبح تا ۱۷ انجام شود که این موضوع کم و بیش در کشور ما اجرا می‌شود اما می‌توان با افزایش ساعت پایان فعالیت، بین ساعات ۱۳ تا ۱۵ عصر که زمان استراحت افراد است، کار را متوقف کرد همچنین در روزهای تعطیل انجام فعالیت‌های پر سروصدای ساختمانی ممنوع است. در بسیاری از کشورها از دیوارهای صوتی متحرک جهت کاهش صدای ناشی از تجهیزات، ماشین‌آلات ساختمانی و عمرانی استفاده می‌شود. این نوع از دیوارها به راحتی قابل نصب هستند و جابه‌جایی آنها نیز بسیار آسان است همچنین این دیوارها قابلیت این را دارند که تا ۲۰ دسی‌بل تراز صوت را کاهش دهند بنابراین به عنوان یکی از ملزومات ساختمان‌سازی با یک‌بار خرید می‌توانند در پروژه‌های متعدد توسط پیمانکار استفاده شوند.
علاوه بر این برای دستگاه دیزل ژنراتور که شدت صوت بالایی دارند نیز اتاقک‌هایی با استفاده از کاورهای عایق طراحی شده است که تراز صدا را حدود ۳۸ دسی‌بل کاهش می‌دهند. داخل این کاورها از پشم سنگ یا پشم شیشه به عنوان جاذب و لایه‌های سیلیکونی نسوز نیز به عنوان روکش استفاده شده است. این اتاقک‌ها به‌راحتی می‌توانند در داخل کشور تولید و علاوه بر اشتغال‌زایی موجب کاهش آلودگی صوتی ناشی از فعالیت‌های ساختمانی و عمرانی شود.
تمام تجهیزاتی که در ساختمان‌سازی از آنها استفاده می‌شود باید دارای برچسب استاندارد و میزان صدای تولیدی دستگاه روی آن درج شده باشد. دستگاه‌های استاندارد دارای بدنه‌هایی هستند که نسبت به صدا عایق است و صدای کمتری را تولید می‌کند. در حال حاضر بسیاری از تجهیزاتی که ما در ساختمان‌سازی از آنها استفاده می‌کنیم فرسوده هستند. درصورتی‌که این ماشین‌آلات با تجهیزات استانداردی که صدای کمتری تولید می‌کنند تعویض شوند، شدت صوت منتشره از عملیات ساختمان‌سازی بسیار کمتر خواهد شد.
راهکارهایی برای کاهش آلودگی صوتی
استفاده از اسکلت‌های فلزی پیش‌ساخته در فعالیت‌های ساختمان‌سازی سپس نصب آن در محل مورد نظر یکی دیگر از راهکارهایی است که می‌توان از آن برای کنترل آلودگی صوتی ناشی از ساختمان‌سازی استفاده کرد. استفاده از مواد جاذب صدا در بدنه (دیوارهای داخلی) ساختمانها و نصب پنجره‌های چند جداره استاندارد و استفاده از مصالح ساختمانی (نمای ساختمان) که جاذب صدا باشند و مانع از انعکاس شوند از دیگر مواردی است که باید برای کاهش میزان صوت منتشره در خانه‌ها مدنظر قرار گیرد. در خارج از کشور دستگاه‌های اندازه‌گیری تراز صوت سیار در پروژه‌های عمرانی و ساختمان‌سازی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این دستگاه‌ها می‌تواند در محل پروژه نصب و میزان صدا را اندازه‌گیری کنند و در صورت عبور صدا از حد مجاز به‌صورت آنلاین پیام به مسئولان ذی‌ربط منتقل می‌شود. این استاندارد در سایر کشورها با توجه به ساعات مختلف روز و نوع کاربری اطراف پروژه، به‌صورت میزان افزایش میانگین تراز صوت نسبت به صدای زمینه در نظر گرفته می‌شود که این افزایش در حدود ۱۰ تا ۲۰ دسی‌بل متغیر است.
آلودگی صوتی شهر تهران
در کمیته کنترل و پایش آلودگی صوتی شهر تهران، معاونت فنی و عمرانی شهرداری تهران صوت منتشره از حدود ۲۰۰ پروژه عمرانی و ساختمانی را اندازه‌گیری کرد که بر اساس ارزیابی انجام شده میانگین تراز صوت در پروژه‌های مختلف بسته به نوع پروژه و تجهیزات و ماشین‌آلات مورد استفاده بین ۸۰ تا ۹۰ دسی‌بل بود. گفتنی است که حد مجاز صوت در مناطق مسکونی طی روز و شب به ترتیب ۵۵ و ۴۵ دسی‌بل است. کم و کیف آلودگی صوتی به مانند آلودگی هوا، آب و خاک برای عموم چندان ملموس و شناخته شده نیست. احتمالا بخشی از علت این مسئله به غیرقابل رویت بودن و نیز ارتباط غیر مستقیم آن با سیستم های سیاسی و اقتصادی جامعه برمی گردد. با این حال باید توجه داشت که عادت به یک نوع آلودگی دلیل بر مصون ماندن از آن نیست بلکه به معنای کاهش آستانه حساسیت فرد و هرچه بیشتر فرسوده شدن قوای جسمی و روحی و حتی تضعیف حیات موجودات زنده و غیر زنده می باشد. بنابراین در شرایطی که ادامه آلودگی صوتی برای حیات ارگانیسم ها مساعد نیست مطالعه حاضر در راستای کمک به حفظ سلامتی شهرها به صورت توصیفی و با استفاده از منابع اطلاعاتی در دسترس و مشاهدات عینی، درصد کاهش آلودگی صوتی ناشی از وسائط نقیله ای موتوری می باشد. این مقاله در کنار سایر روشهای کاهش آلاینده های صوتی، بر بکارگیری توان ها و قابلیت های برنامه ریزی و طراحی فیزیکی چون الگوی توسعه، مکان یابی، ترکیب و توزیع بهینه کاربری ها، منطقه بندی و گسترش فضای سبز تاکید خاص دارد. با توجه به عوارض و پیامدهای نامطلوب آلودگی صوتی بر انسان و محیط، مقابله جدی با آن بصورت غیر قابل اجتناب مطرح می گردد. روشهای کنترل آلودگی صوتی را می توان به چند گروه عمده زیر طبقه بندی نمود:
- بهره گیری از تجهیزات و امکانات فنی – علمی به منظور حذف یا کاهش منشاء تولید صدا مانند ساخت وسائط نقلیه موتوری کم صدا، استفاده از دستگاه های صدا خفه کن در ماشین آلات ساختمانی و غیره.
- بهره گیری از توان علم ترافیک و حمل و نقل شهری در تولید، جذب، تفکیک و تخصیص سفرهای درون شهری و همچنین مکان یابی دقیق تاسیسات و تجهیزات مربوطه.
- بهره گیری از هنر معماری در تعیین موقعیت قرارگیری فضاها، طراحی بنا در عمق، ایجاد بناهای شکسته، ایجاد نماهای بسته و نامنظم، انتقال فضاهای فرعی مانند انباری، پارکینگ و کاراژ به طرف خیابان، عقب نشینی و پائین آوردن سقف بناها، تعیین کم و کیف باز شوها، دو جداره ساختن پنجره ها، استفاده از مصالح کاهنده صدا و غیره.
- هره گیری از توان بازدارنده قوانین و مقررات به تبع از آن تدوین معیارها و ضوابط مناسب؛ نظیر ضوابط و مقررات کاهش آلودگی صوتی سال ۱۹۶۰ انگلستان.
- آموزش عمومی و ارتقا سطح فرهنگ اجتماعی شهروندان در استفاده از رادیو، تلویزیون، بوق اتومبیل و غیره.
همچنان که قبلا نیز اشاره گشته موضوع بحث حاضر عمدتا پیرامون روش اخیر یعنی کنترل آلودگی صوتی از طریق برنامه ریزی فیزیکی می باشد. بی هیچ تردیدی به کارگیری ابزارهای این علم همراه با روش های کنترل کننده فوق می تواند آرامش و آسایش پایدار را برای شهر و شهروندان به ارمغان آورد.
روش های کنترل سروصدا با بهره گیری از دانش برنامه ریزی فیزیکی
با بهره گیری از دانش برنامه ریزی فیزیکی میزان سروصدا را می توان کاهش داد. برخی از اشکال آن به شرح ذیل قابل طرح می باشند:
طراحی بافت در صنعت ساختمان
اینکه بافت شهری باز یا بسته، خود جوش یا شطرنجی، خوشه ای یا خطی و با هر نوع دیگر باشد پیامد آن در شدت و ضعف آلودگی محیطی و از جمله آلودگی صوتی منعکس می گردد. اگر به برنامه ریزی و طراحی شهری موجود نظری افکنده شود ملاحظه می گردد که بعد از جنگ جهانی دوم طبقه بندی عملکردی راههای شهری که اصطلاحا طبقه بندی متعارف نامیده می شود باتکیه بر دو اصل حرکت وسائط نقلیه موتوری و دسترسی به کاربری اراضی در ساختار خوشه ای تجلی یافته است؛ در حالیکه امروزه، بکارگیری این ساختار به دلیل توجه انحصاری به حرکت وسائط نقلیه موتوری که در نهایت منجر به توسعه مکان های کم تراکم و خیابان های عریض می گردد مورد تامل قرار گرفته است. در طبقه بندی پیشنهادی، نقش اجتماعی خیابان به عنوان یکی از دو رکن اصلی طبقه بندی (نقش های دسترسی و جابجایی) در نظر گرفته می شود. از آنجاکه در این ساختار، رعایت ضوابط کنترل دسترسی ها مشخص کننده نوع ساختار شبکه است به روشنی پیداست که بر عکس سطوح عملکردی شبکه راهها، تاکید بیشتر بر دسترسی ها از طریق پیاده روی، دوچرخه سواری و استفاده از وسایط نقلیه عمومی می باشد.
در این طبقه بندی، ابتدا راههای شهری بر حسب نقش اجتماعی آنها تعریف شده و بر این اساس به دو گروه شریانی و محلی تقسیم می گردند و در حقیقت وجه تمایز این دو سیستم دخالت و یا عدم دخالت نقش اجتماعی در آنها است (شکل ۱) (زریونی، ۱۳۷۲). گرچه در بافت های قدیم در اثر دخالت سنگین نه نظام آمد و شد جدید و نه نظام آمد و شد قدیم هیچکدام نتوانستند بطور موفقیت آمیز عمل نمایند لیکن با توجه به ساختار محله بندی بافت شهرها و نقش اجتماعی خیابانهای آنها می توان با برنامه ریزی محیطی انواع آلودگی های ناشی از ترافیک از جمله آلودگی صوتی را بطور قابل ملاحظه ای کاهش داد.
مکانیابی در صنعت ساختمان
از روشهای مهم کنترل آلودگی صوتی، مکانیابی کاربری ها است. مکانیابی که به آن تعیین محل اطلاق می گردد عبارتست از انتخاب محل مناسب برای عناصر، فعالیت ها و کلا هر نوع کاربری اراضی شهری. هرگاه این فضاها در مکانی مناسب مستقر نگردند و ترتیب و توزیع قرارگیری شان منطقی نباشد طبیعی است شهر با مشکلات فراوانی از جمله آلودگی صوتی مواجه می گردد. آلودگی صوتی به لحاظ مکانیابی به دو طریق قابل کنترل می باشد:
- مطلوبیت مکانیابی کاربری ها: با توجه به نوع حساسیت کاربریها به سروصدا، مطلوبیت مکانی آنها نیز متفاوت خواهد بود. در این میان، کاربری های اراضی همچون مراکز تجاری و ورزشی که وجود سروصدا تاثیر چندانی در عملکرد آنها ندارد می توانند در نوار حاشیه خیابان و کاربریهای حساس در درون بافت استقرار یابند. در پرتو چنین حرکتی است که استقرار مطلوب و مناسب از نقطه نظر مصونیت از آلودگی صوتی ممکن می گردد.
- سازگاری یا همجواری کاربری ها: استقرار هر کاربری دارای اثرات متفاوتی است. از دیدگاه زیست محیطی، بهترین مکان استقرار برای هر کاربری مکانی است که کمترین فشار بر محیط وارد آید و خود کاربری نیز کمترین آسیب را در نتیجه استقرار جدید متحمل گردد. به همین دلیل کاربری هایی که بالقوه مولد آلودگی صوتی هستند (مانند مراکز ورزشی، کارگاهی، نظامی، انتظامی، فرودگاهی) باید در مکانهایی استقرار یابند که اثرات زیست محیطی آنها در کاربری های حساس مجاور همچون مسکونی، درمانی، آموزشی به حداقل ممکن خود کاهش یابد.
ایجاد فضای سبز حدفاصل سرچشمه و گیرنده صدا
گرچه خود صدا ممکن است رشد گیاه را به مخاطره اندازد لیکن امروزه ثابت شده است که درختان و درختچه ها می توانند در کاهش آلودگی صدا موثر باشند (مخدوم، ۱۳۶۸). بر اساس تحقیقات انجام شده در دانشگاه نبراسکا دانشمندان دریافته اند که قدرت صداگیری انواع مختلف درختان تفاوت چندانی با یکدیگر ندارد. بلکه تنک یا انبوه بودن آنها حائز اهمیت است. بعلاوه درختان همیشه سبز در تمام طول سال به صورت یکنواخت صدا را کاهش می دهند در صورتی که درختان خزان پذیر تا وقتی که برگهای آنها خزان نکرده قادر به جذب صدا می باشند. از کشت درختان بلند و نیز کشت گسترده و انبوه نتایج بهتری حاصل گردیده است. امواج صدا از سطوح سخت مانند سنگ، آسفالت و سیمان سریع تر عبور نموده ولی سطوح نرم نظیر چمن و یا هر گونه پوشش گیاهی دیگر قابلیت صدا گیری دارند. بنابراین در اطراف اماکن پرسروصدا اگر درختکاری و چمن کاری شود به مقدار قابل ملاحظه ای صداها تقلیل می یابند.
با این حال باید توجه داشت آنچه که استفاده از گیاهان را به عنوان ابزار جلوگیری از آلودگی صوتی با اهمیت می سازد تاثیر روانی است که بر بیننده به هنگام عبور از این دیوارهای سبز به جای می گذارد. دیدن دیواره سبز این تفکر را در رهگذر القا می کند که کسی به فکر اوست و این دیواره به خاطر حفظ سلامت وی ایجاد گردیده است. در این حالت فرد در برابر آلودگی صوتی احساس ایمنی و آسایش می نماید (بهرام سلطانی، ۱۳۶۹). لازم به ذکر است که جهت کاهش بار آلودگی و یا جلوگیری از انتشار آن به کمک فضای سبز باید در انتخاب گونه های مناسب گیاهی و یا درخت نهایت دقت را به عمل آورد.
ایجاد مسیر ویژه عابرین پیاده و دوچرخه در صنعت ساختمان
در بسیاری از مواقع، عامل مهم افزایش میزان سروصدا در سطح شهر در نتیجه تلفیق و ترکیب صداهای رفت و برگشت وسایط نقلیه مسیر اصلی حتی دو مسیر مجاور هم بوده که این مسئله در تقاطع ها و گره های اصلی شهر تشدید می گردد. به همین دلیل ایجاد مسیرهای ویژه عابرین پیاده و دوچرخه از جمله روشهایی است که می تواند از شدت نفوذ صدا به کاربری های کنار خیابان کاست.. خیابان چهار باغ اصفهان هرچند که بدین منظور طراحی نشده، لیکن وجود مسیرهای پیاده رو در دو طرف سطح سواره رو و همچنین وجود مسیر پیاده و دوچرخه در بین مسیرهای رفت و برگشت سواره به همراه درخت و فضای سبز در حد فاصل هریک (به عنوان عایق) نمونه موفق و قابل توجه در این خصوص می باشد. لازم به توضیح نخواهد بود که جداسازی مسیر پیاده و سواره از طریق فضای سبز علاوه بر کاهش انواع آلودگی های زیست محیطی شهرها و از آن میان آلودگی صوتی، عامل مهمی در افزایش سفرهای پیاده و در عین حال راحتی جابجایی مردم بویژه سالمندان، معلولین و کودکان خواهد بود.
تعیین حریم راه در صنعت ساختمان
یکی از تکنیک هایی که از نقطه نظر شهرسازی می تواند در کنترل و یا شکست بار امواج نقش موثری ایفا نماید تعیین حریم کافی برای راه و جلوگیری از استقرار کاربری های حساس در اطراف سطح سواره رو می باشد. با توجه به این که مهمترین منبع پخش آلودگی صوتی خیابانها هستند رعایت فاصله ای مناسب تا خیابان – دست کم ۵۰ متر – ضروری می نماید. در عین حال در فاصله پنجاه متری از لبه خیابان باید کاربری هایی استقرار یابند که نسبت به آلودگی صوتی حساسیت چندانی ندارند. در ایران، شورای عالی شهرسازی به منظور کنترل ساخت و سازهای اطراف جاده های بین شهری و کمربندی ها که عمدتا منجر به توسعه بی رویه شهرها به سمت جاده های مذکور می گردد ضوابط خاصی را تصویب نموده است. از جمله آنها عبارتند از:
- ممنوعیت احداث هرگونه ساختمان و تاسیسات تا عمق ۱۵۰ متری از حریم راه در طرفین جاده های کمربندی واقع در حریم های استحفاظی و همچنین ممنوعیت ایجاد هر نوع راه دسترسی هم سطح به جاده های مذکور.
- ممنوعیت احداث هرگونه ساختمان و تاسیسات در طرفین راههای بین شهری واقع در محدوده استحفاظی و حریم شهرها به عمق ۱۵۰ متر از حریم قانونی راه و نیز ممنوعیت ایجاد راههای دسترسی به جاده های اصلی.
بی تردید اعمال ضوابط فوق به همراه کنترل ساخت و سازهای اطراف مسیرها، می تواند به نوبه خود در کاهش آلودگی های زیست محیطی از جمله آلودگی صوتی شهر موثر واقع گردد.
ایجاد موانع فیزیکی و استفاده از عامل توپوگرافی زمین
بطورکلی انتشار امواج صوتی در فضای آزاد بیش از فضاهایی است که موانعی اعم از طبیعی و مصنوعی در آن وجود دارد. بدیهی است هرچه دیوار یا سد سنگین تر، ضخیم تر و متراکم تر باشد از انتقال سروصدای بیشتر جلوگیری می شود (شکل ۳). وضعیت سطح زمین بین ساختمان ها و جاده ها نیز بر کیفیت صدا موثر است. با توجه به اینکه معمولا صدا از ارتفاع نسبتا کمی از سطح زمین به سوی ساختمانها انتقال می یابد اگر زمین بین ساختمانها و منبع تولید صدا در حالت طبیعی خود باشد اثر آن از حالتی که صدا از سطحی صاف نظیر سطح آسفالت بگذرد کمتر است. برای محافظت موثر یک محل از نفوذ صدا، حصارها را باید نزدیک به جاده و یا نزدیک به محل مورد نظر ایجاد کرد. بدیهی است که نباید هیچ گونه راه نفوذی برای عبور صدا از میان موانع وجود داشته باشد. لازم به ذکر است که از اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی شرکت بزرگراههای ژاپن مطالعات گسترده ای به منظور حفظ محیط زیست حاشیه جاده ها انجام داده است. این اقدامات عبارت هستند از: نصب صداگیر، ساخت پشته های خاکی، ایجاد مناطق محافظ، توسعه موانع صداگیر از نوع موانع توکیو، ساختارهای زیرزمینی و سرپناه.
نکته مهمی که در این خصوص بایستی توجه داشت نحوه بکارگیری موانع طبیعی (توپوگرافی) اطراف جاده است. به بهای حذف یا کاهش آلودگی صوتی نمی توان مواردی چون فرم ها و چشم انداز های طبیعی کنار گذاشت. امروزه ثابت شده است که یکی از عوامل مهمی در کاهش تصادفات رانندگی ایجاد تنوع و ارائه مناظر و چشم اندازهای مناسب برای راننده ها و مسافرین می باشد (شکل ۴). از این رو در کنار کاهش آلودگی صوتی توجه به فرم های طبیعی زمین و چشم اندازهای اجتناب ناپذیر بوده و لازم است در تعبیه موانع بازدارنده صوت از متخصصین مربوطه مشاوره های لازم صورت پذیرد.
برای مشاوره ی رایگان می توانید با شماره های ۰۹۱۲۲۴۶۰۰۸۹ | ۰۹۱۲۱۴۷۱۸۴۷ به طور مستقیم تماس بگیرید.
نظرات خود را در ارتباط با این مقاله ما بنویسید.
موفق باشید.
۰ دیدگاه