عناصر نورگیری در معماری سنتی
14
شهریور

عناصر نورگیری در معماری سنتی

عناصر نورگیری در معماری سنتی

نورپردازی یک بنا یکی از مهم ترین جنبه های طراحی آن است که چه در روز و چه در شب می تواند جلوه منحصربه فردی به دید بیننده آن بنا بدهد. بحث نور و پرداختن به آن می تواند در مباحث زیبایی شناسی و هنر جایگاه ویژه ای داشته باشد. ازجمله علوم و هنرهایی که می توان به نقش نور در آن اشاره داشت، هنر معماری است که بحث مفصلی را در زمینه روند بهره گیری از نور طبیعی به خود اختصاص می دهد. ابزار و وسایل روشنایی نیز به عنوان عواملی که تأمین کننده نور مصنوعی هستند، مطرح هستند.

 

قبل از خواندن این مقاله توصیه می شود مقالات زیر را نیز مطالعه کنید:

 

 

عناصر نورگیری در معماری سنتی

نورپردازی سنتی در معماری

در هنر معماری، نور یکی از اجزایی است که کنار عناصر و مفاهیم دیگر از قبیل ساختار، نظم فضایی، مصالح، رنگ و … مطرح می شود و در طراحی به عنوان یک عنصر مجزا باید نقش خود را ایفا کند. یکی از مهم ترین مشخصه های نور طبیعی، توالی و دگرگونی آن در طول روز است که باعث حرکت و تغییر حالت در ساعات مختلف می شود. معماری و نور به همان اندازه به یکدیگر وابسته اند که جسم و روح، یکی برای زنده بودن و دیگری برای حضور مادی این جهان به دیگری نیاز دارد و آن هنگام که نور بر جسم فضا جاری می شود هر دو در جهان مرئی “وجود” پیدا می کنند. عنصر نورپردازی در معماری سنتی ایران از دو جهت مورد مطالعه قرار می‏ گیرند، گروه اول به عنوان کنترل‏ کننده‏ های نور مانند انواع‏ سایه بان ها و دسته دوم نورگیرها.

 

تنظیم کننده نور وارد شده به داخل بنا

گروه اول نقش تنظیم نور وارد شده به داخل بنا را به عهده‏ دارند و به دو دسته تقسیم می‏ شوند: دسته اول آن‌هایی که جزو بنا هستند مانند رواق و دسته دوم آن‌هایی که به بنا افزوده شده و گاهی حالت تزئینی دارند مثل پرده. عناصری که به عنوان نورگیرها مطرح می‏ شوند نام های‏ مختلفی دارند ولی همه نورگیر هستند و عبارت اند از: روزن، شباک، در و پنجره مشبک، جام خانه، هورنو، ارسی، روشندان، فریزوخوون، گلجام، پالکانه، فنزر، پاجنگ و تهرانی. در مقابل‏ عناصری مانند رواق، پرده، تابش بند، سایه بان ها، سرادق و ساباط قرار دارد که نقش کنترل نور و تنظیم آن برای ورود به داخل بنا را به عهده دارند. علاوه بر این موارد عناصری مانند شباک‏ها، ضمن نورگیری نقش کنترل آن را نیز به عهده دارند.

 

کنترل کننده‏ های نور رواق

فضایی است مشتمل بر سقف و ستون که حداقل در یک طرف مسدود باشد و انسان را از تماس با بارش و تابش نور آفتاب مصون می‏دارد و در مناطقی که شدت نور و حرارت‏ خورشید زیاد باشد نور مناسب و ملایمی را به داخل عبور می‏دهد و در این صورت روشنایی از طریق غیرمستقیم یا با واسطه خواهیم داشت.

  • تابش بند: تابش بند تا تووش بند یا آفتاب‏شکن تیغه‏هایی به‏ عرض ۶ الی ۱۸ سانتی‏متر است که گاهی ارتفاعی تا حدود ۵ متر دارد و با کمک گچ و نی آن‌ها را می‏ساختند. معمولاً در بالای در و پنجره کلافی می‏ کشیدند که درواقع تابش بند افقی بوده و اصطلاحاً به آن سرسایه می‏ گفتند و توسط آن ورود آفتاب به‏ درون فضا را کنترل می کردند.
  • سایه بان ها: ایجاد سایه بر روی پنجره‏ ها از تابش مستقیم آفتاب‏ به سطح پنجره جلوگیری کرده و درنتیجه حرارت ایجاد شده‏ ناشی از تابش آفتاب در فضای پشت آن به مقدار زیادی‏ کاهش می‏ یابد. سایه بان ها ممکن است اثرات گوناگونی از قبیل‏ کنترل تابش مستقیم آفتاب به داخل، کنترل نور و تهویه طبیعی‏ داشته باشند. کارایی سایه بان ها متفاوت بوده و به رنگ و محل‏ نصب آن‌ها نسبت به پنجره و همچنین شرایط تهویه طبیعی در ساختمان بستگی دارد. سایه بان ها به انواع ثابت، متحرک و همچنین سایه بان های طبیعی مثل درختان تقسیم می‏ شوند.
  • سرادق: سایه‏ بان بر سرا که پرده آن بر خرپاهایی که بر بالای سرا نشانیده بودند کشیده می شد و بدین ترتیب مانع تابش تند خورشید به درون سرا می‏ شد.
  • ساباط: کوچه‏ ای سرپوشیده که هم در شهرهای گرمسیری و هم‏ سردسیری به چشم می‏ خورد. در شهرهای گرمسیری مجبور بودند کوچه را تنگ و دیوار را بلند بگیرند و برای ایجاد سایه‏ ساباط می‏ گذاشتند.
  • پرده: استفاده از پرده های ضخیم برای جلوگیری و تنظیم نور خورشید برای ورود به ساختمان از دوره صفویه معمول بوده و همچنین در دوره قاجار نیز از آن استفاده می‏ شد. این پرده‏ها معمولاً از جنس کرباس و یا ابریشم بوده و به صورت یک‏لا و دولا استفاده می‏ شدند و به طور معمول در جلو ایوان ها و یا پنجره‏ها وارسی‏ها نصب می‏ شد. بالا کشیدن این پرده‏ها توسط قرقره و بندهایی بوده که به طور هماهنگ تمام قسمت های آن‏ها را یکنواخت‏ جمع کرده است چون این پرده ها معمولاً ضخیم و سنگین بوده و غیرازاین نمی‏ شد آن‌ها را بالا کشید.
  • نورگیرهای شباک: هوای متغیر ایران، آفتاب تند و روشن، باد و باران، توفان‏ و گردباد و عقاید خاص ملی و مذهبی ایجاب می کرده که‏ ساختمان علاوه بر دو پنجره، پرده‏ای یا شباکی برای حفاظت‏ درون بنا داشته باشد. درون ساختمان با روزن ها و پنجره‏ های‏ چوبی یا گچی و پرده محفوظ می‏ شد و بیرون آن را با شبکه‏ های‏ سفالی یا کاشی می‏ پوشاندند، این شبکه‏ ها شدت نور را گرفته و نور ضعیف‏ تری از لابه‏ لای آن ایجاد می‏ شود. انحراف پرتوهای‏ نور در اثر برخورد با کنارهای منقوش شبکه پخش نور شده و به یکنواختی و پخش روشنایی کمک می‏ کرد. ضمناً علی‏رغم آنکه تمام فضای بیرون از داخل به راحتی قابل رؤیت‏ بود از بیرون هیچ‏گونه دیدی در طول روز به داخل نداشت.
  • در و پنجره‏ های مشبک: پنجره معمولاً برای دادن نور، جریان هوا و رؤیت مناظر بیرون‏ بدون بر هم زدن خلوت اهل خانه است. در مناطقی که نور خورشید شدید است، پنجره باید متناسب با شدت نور ساخته‏ شود. پنجره های مشبک تعادلی بین نور خارج و داخل ایجاد می‏ کند، تعادلی که وقتی از داخل نگاه کرده شود جلوی نور شدید آفتاب را می‏گیرد و مانع خسته شدن چشم در مقابل نور شدید خارج می‏ شود. طرح هایی که در ساختن پنجره های مشبک به کار برده می‏ شود اغلب به گونه ای است که نور داخل اتاق را تنظیم‏ می‏ کند. پنجره‏ های مشبک نور شدید خارج را بخش کرده و آن را تعدیل می‏ کنند و وقتی نور بیرون شدید نیست همه آن را به داخل‏ اتاق عبور می‏ دهند. گاهی برای در و پنجره‏ های مشبک شیشه نیز به کار برده می‏ شود. (به درهای مشبک، در و پنجره گفته‏ می‏ شود) در و پنجره و روزنه ای مشبک چوبی، سفالین و گچین‏ در زمستان با کاغذ روغن زده مسدود و در تابستان ها باز می‏ شد.
  • روزن: روزن و پنجره را نمی‏ توان از هم تفکیک کرد. درواقع روزن را می توان یک پنجره کوچک دانست که معمولاً در بالای در و گاهی‏ در دو سوی آن برای گرفتن روشنایی و تأمین هوای آزاد برای‏ فضاهای بسته به کار می‏ رفته است. به عبارت دیگر روزن به‏ سوراخ هایی اطلاق می گیرد که در کلاله و یا شانه طاق ها تعبیه‏ می‏ شده است. روزن گاهی با چوب و گاه با گچ و سفال ساخته‏ می‏ شده و اغلب ثابت بوده است. در بناهایی که دارای بافت‏ مرکزی و درون گرا بودند و از سقف هشتی یا از نقطه‏ای دیگر نور کافی برای هشتی تأمین می‏ شد، در بالای در ورودی روزن قرار می‏ دادند.
  • ارسی: ارسی پنجره مشبکی است که به جای گشتن روی پاشنه گرد، بالا می‏رود و در محفظه‏ ای که در نظر گرفته شده جای می‏ گیرد. ارسی معمولاً در اشکوب کوشک ها و پیشان و رواق ساختمان های‏ سردسیری دیده می‏ شود. نقش شبکه‏ ای ارسی، معمولاً مانند پنجره و روزنه ای چوبی است.

 

 

برای مشاوره‌ی رایگان می‌توانید با شماره‌های ۰۹۱۲۲۴۶۰۰۸۹ | ۰۹۱۲۱۴۷۱۸۴۷ به طور مستقیم تماس بگیرید.

نظرات خود را در ارتباط با این مقاله ما بنویسید.

با آرزوی بهترین‌ها.

برای امتیاز به این نوشته کلیک کنید!
[کل: ۱ میانگین: ۵]