سبک باغسازی در انگلستان
سبک باغسازی در انگلستان
دوران جدید باغسازی در انگلستان از سال ۱۵۱۹ آغاز گردیده است.
در نمونههای سنتی و قدیمی باغهای انگلیسی تلاش می‌شده از ایجاد خطای چشم در ترکیب رنگ‌ها جلوگیری شود و نیز کاشت درخت و درختچه‌های ردیفی، ساخته فضاهای تپه شکل و یا دریاچه‌های مصنوعی نیز انجام شده است، طوری که خیابان‌های باریک با پوششی دو‌طرفه از درختان و هم‌چنین وجود تک درخت در فضاهای بزرگ در طرح‌های کلاسیک و قدیمی انگلیسی به چشم میخورد.
تاریخچه سبک باغسازی در انگلستان
باغسازی در انگلستان تاریخچه‌‌‌ای طولانی و غنی دارد که به قرن ۱۲ میلادی باز می‌گردد. در ابتدا، باغهای انگلیسی به سبک قرون وسطایی طراحی می‌شدند که با استفاده از دیوارها و حصارهایی احاطه می‌شدند و شامل باغچه‌‌‌‌های کوچک، پرچین‌‌‌‌ها و درختان می‌شدند. در این دوره، باغها عمدتاً برای اهداف کشاورزی و تولید غذا استفاده می‌شدند. در قرن ۱۵، باغسازی در انگلستان تحت تأثیر رنسانس قرار گرفت، این تأثیر منجر به ظهور باغهای رسمی رنسانسی شد که با استفاده از خطوط مستقیم، اشکال هندسی و الگوهای متقارن طراحی می‌شدند، این باغها اغلب شامل عناصری مانند پارترها، چمن‌زارها، استخرها و فواره‌‌‌‌ها بودند. نمونههای برجسته‌‌‌ای از باغهای رسمی رنسانسی در انگلستان عبارتند از:
- باغهای Hampton Court Palace.
- باغهای قلعه ویندزور.
- باغهای قلعه هامپستد.
در قرن ۱۸، باغسازی در انگلستان شاهد انقلابی بود، این انقلاب تحت تأثیر جنبش رمانتیسم بود که بر اهمیت طبیعت و زیبایی‌‌‌‌های طبیعی تأکید داشت، این تأثیر منجر به ظهور باغهای طبیعی انگلیسی شد که با استفاده از خطوط منحنی، اشکال غیر هندسی و الگوهای نامنظم طراحی می‌شدند، این باغها اغلب شامل عناصری مانند درختان قدیمی، تپه‌ها، رودخانه‌‌‌‌ها و دریاچه‌‌‌‌ها بودند. نمونههای برجسته‌‌‌ای از باغهای طبیعی انگلیسی عبارتند از:
- باغهای Stowe.
- باغهای Stourhead.
- باغهای Rousham.
باغهای طبیعی انگلیسی تأثیر زیادی بر باغسازی در سراسر جهان داشتند، این سبک باغسازی هم‌چنان محبوب است و در بسیاری از باغهای امروزی دیده می‌شود.
ویژگیهای باغهای انگلیسی
باغهای انگلیسی دارای ویژگیهای منحصر به فردی هستند که آن‌ها را از سایر سبکهای باغسازی متمایز می‌کند. برخی از این ویژگی‌‌‌‌ها عبارتند از:
- طبیعت: باغهای انگلیسی اغلب به گونه‌‌‌ای طراحی می‌شوند که با طبیعت هماهنگ شوند، این امر با استفاده از عناصر طبیعی مانند درختان، تپه‌ها، رودخانه‌‌‌‌ها و دریاچه‌‌‌‌ها حاصل می‌شود.
- حرکت: باغهای انگلیسی اغلب دارای خطوط منحنی و مسیرهای پرپیچ و خم هستند، این امر حرکت و جریان را در باغ ایجاد می‌کند و باعث می‌شود بازدیدکنندگان احساس کنند در طبیعت قدم می‌زنند.
- تنوع: باغهای انگلیسی اغلب دارای تنوع زیادی از گیاهان و درختان هستند، این امر باعث می‌شود باغها سرزنده و جذاب به نظر برسند.
باغسازی انگلیسی در قرن ۲۰ و ۲۱
در قرن ۲۰ و ۲۱، باغسازی انگلیسی شاهد تغییراتی بوده است. برخی از این تغییرات عبارتند از:
- استفاده از گیاهان و درختان بومی: باغ‌سازان انگلیسی به استفاده از گیاهان و درختان بومی علاقه بیشتری پیدا کرده‌اند، این امر به دلیل نگرانی‌‌‌‌های زیست محیطی و هم‌چنین علاقه به ایجاد باغ‌‌‌‌هایی است که با محیط طبیعی اطراف خود هماهنگ شوند.
- توجه به پایداری: باغ‌سازان انگلیسی به پایداری باغها اهمیت بیشتری می‌دهند، این امر شامل استفاده از مواد و روش‌‌‌‌های پایدار در طراحی و نگهداری باغها است.
- خلاقیت: باغ‌سازان انگلیسی به خلاقیت بیشتر در طراحی باغها روی آورده‌اند، این امر منجر به ظهور سبکهای جدید باغسازی شده است که از ویژگیهای باغهای انگلیسی سنتی الهام گرفته‌اند.
باغسازی انگلیسی هم‌چنان یک سبک محبوب باغسازی است. این سبک باغسازی به دلیل زیبایی، تنوع و هماهنگی با طبیعت مورد توجه است.
﷼سبک باغسازی در انگلستان
تا اواخر دوران سلطنت الیزابت اول سبک ثابتی در باغسازی رواج داشت و دچار تغییر چندانی نشد. باغسازی به سبک خاص انگلیسی بر اساس مستندات تاریخی از اوایل سلطنت جیمز اول (۱۶۰۳-۱۶۲۵) شروع شد، در این سبک عرض پیاده‌رو ها بیشتر و کاشت گیاه و گلکاری کم‌تر بوده است. در سال ۱۶۲۰ در دانشگاه آکسفورد نخستین باغ گیاه شناسی انگلیس احداث گردید؛ در همین دوران بود که به تدریج باغچه‌سازی های کوچک در اطراف ساختمان‌ها و نیز جعبه‌های حاوی گل در کناره پنجره‌ها به چشم میخورد.
می‌توان گفت سبک و سیاق هنر باغسازی انگلیسی با فرهنگ رومانتیک گونه انگلیسی همخوانی داشت؛ با این استناد که ساخت باغ و پارکی که مشخصاتی از دورنمای یک تابلوی نقاشی دارد مورد توجه و علاقه بیشتری قرار می‌گرفت.
ساخت و خلق هر شکل و طرحی در طول تاریخ جایگاه خاصی دارد که بر اساس ابتکارات فردی شکل می‌گیرد. فکر ساخت پرچین در پیرامون باغها بر اساس فلسفه “همه طبیعت یک باغ است” در منطقه‌ای به نام ورسام در آکسفورد پدید آمد؛ این موضوع بر اساس دیدگاه ویلیام کنت در سال ۱۶۸۵ اتفاق افتاد.
باغسازی انگلیسی
در امتداد این مکتب و طرز فکر، ابتکار استفاده از چهارچوب‌هایی در پیرامون پارک‌ها ترسط لانسون براون به مرحله عمل درآمد، و هم‌چنین تغییرات و دگرگونی‌هایی که در سیستم باغهای رسمی و مصنوعی ایجاد شده است.
در قرن هجدهم توسط مفری رپتون (۱۸۱۸-۱۷۵۲) این نحوی بود که او سعی داشت باغها را به شکل نمایانگرانی از حالات کوچک و خصوصیات طبیعت به تصویر بکشد.
می‌توان گفت این نوعی بازگشت به طبیعت و لمس و درک بیشتر آن است که در حقیقت تولدی دوباره برای بشر است. شاید این طرز فکر رومانتیک گونه است ولی باید گفت هیچ تلاشی نمی‌‌تواند انسان را از گرایش آن برای بودن در دامن طبیعت دور کند.
انبوه‌تر شدن سطح کاشت چمن در باغ و کاهش انبوهی درختان شیوه فکری بود که توسط مفری رپتون مورد استفاده قرار گرفت.
می‌توان گفت روبینسون مخترع حاشیه گلکاری، گرترود جیکل معماری آگاه در نحوه استفاده از مجسمه‌ها در پارک‌ها و نیز پلکان‌هایی پوشیده از خزه و داربست‌های گلی، هستند.
لازم به ذکر است که سبک باغسازی در انگستان از شیوه و سبک باغسازی فرانسوی و ایتالیایی نیز تاثیر گرفته؛ همین‌طور بهره‌هایی از افکار باغسازی خاور دور در قرن هجدهم نیز وجود اتفاق افتاده است.
(از باغسازی در فرانسه بخوانید…)
سبک باغسازی در ایتالیا
با توجه مطالبی که در یکی از شش جلد کتاب پلینی مطرح شده است، پرورش گل و گیاه در روزگار اقتدار روم فقط جنبه دارویی و تهیه عطر داشته است.
جالب است بدانیم در روزهای جشن و اعیاد لباس لژیونرها به واسطه گیاهی به نام پالیدا دالماتیکا معطر شده است.
باغهای ایتالیایی در کل ترکیبی از درختان زینتی به همراه پوششی از مورد و شمشاد ایلکس بوده است.
استفاده از سنگ ریزه و انواع صدف‌های دریایی در تزیینات باغهای ایتالیایی استفاده شده است؛ به مرور زمان مجسمه در باغها و پارک‌های اطراف قصرها مورد استفاده قرار گرفت.
در زمان‌های بسیار دور حتی قبل از اینکه اولین توده پارکی در انگلستان شکل بگیرد؛ تغییرات محیطی در ایتالیا دوره تحول وسیعی را شروع کرد در آن زمان سبک باغسازی منحصر به قطعات بزرگ و نوعی تراس بندی بود که این سبک تا اوایل قرن شانزدهم به کشورهای مجاور همچون فرانسه برده شده بود.
طوری که چارلز هشتم در سال ۱۴۹۵ از ناپل برای خانواده‌اش در پاریس این‌طور می‌نویسد که شما نمی‌توانید تصور کنید چه باغهای زیبایی در این‌جا بوده است که من از آن‌ها دیدن کرده‌ام؛ و چارلز تعدای از متخصان و افراد ورزیده در این زمینه را از ایتالیا به فرانسه برد و مشابه آن‌ها را در فرانسه احداث کرد.
بنابراین می‌توان گفت انواع باغهای ایتالیایی در قرن پانزدهم و شانزدهم الهام‌بخش و راهنمای طراحی و ساخت باغها و پارک‌ها در اروپا شد؛ که به نوعی مسبب گسترش فرهنگ و خصوصیات ایتالیایی گشت طوری که ردپای سلیقه و افکار ایتالیایی در طراحی‌های باغهای انگلیسی و فرانسوی کاملا مشهود بود.
باغسازی ایتالیایی
به طور کلی در مورد طراحی باغهای ایتالیایی باید گفت:
وسعت زیاد، تراس بندی که متاثر از سبکهای معماری است به همراه استفاده از مجسمه‌ها و درختها و نیز درختچه‌های دائمی و گل‌کاری‌های حاشیه‌ای در فضای باز مرسوم بوده است، به نحوی که امروزه سعی می‌شود در طراحی‌های جدید تغییرات زیادی نسبت به گذشته داده نشود؛ ولی باید این موضوع را مدنظر قرار داد که روان انسان متاثر از زمان و دوران خود نیز هست.
نهایت استفاده از فضاها حتی در مساحت‌های کوچک در پارک‌های کلاسیک ایتالیا به چشم میخورد. باغ باروک که در دامنه تپه مانند یک طاووس نمایان است به صورت تراس‌بندی است.
چشمه‌های متعدد و پله‌های جذاب و نیز آبشاری در بلندای آن، سروهای بلند سر به آسمان کشیده از دیگر ویژگیهای این پارک است، این باغ یکی از زیباترین باغهای ایتالیایی هست که به نوعی از طرح‌های دوره رنسانس تاثیر گرفته است.
برای مشاوره‌ی رایگان می‌توانید با شماره‌های ۰۹۱۲۲۴۶۰۰۸۹ | ۰۹۱۲۱۴۷۱۸۴۷ به طور مستقیم تماس بگیرید.
نظرات خود را در ارتباط با این مقاله برای ما بنویسید.
با آرزوی بهترین‌ها.
۱۵ دیدگاه