راهنمای معماری برای انسان
راهنمای معماری برای انسان
به دلیل گرایش ذاتی و فطری انسان ها در تعامل با طبیعت، و تأثیرات قابل توجه ارتباط با طبیعت در روح و جسم آدمی، بشر همواره به دنبال ایجاد یک رابطه منطقی و مناسب میان فضای درون و طبیعت بیرون بوده است. در راستای تحقیقات صورت گرفته در رابطه با تأثیرات طبیعت بر بهبود روند آموزشی و نقش آرامش بخش ارتباط با طبیعت بر جسم و روان آدمی، بررسی کیفیت تعامل با طبیعت در مکان های آموزشی ضروری به نظر می رسد. درگیری مداوم و گذراندن بخش زیادی از اوقات تحصیل در فضای آتلیه سبب شده این فضا نقش مهمی در فرایند آموزشی دانشجویان معماری بازی کند.
قبل از خواندن این مقاله توصیه می شود مقالات زیر را نیز مطالعه کنید
راهنمای معماری برای انسان
معماری انسان چیست؟
تعریف ساده معماری هنر شکل دادن به مکان زندگی است. هرچیزی در محیط می سازیم برای استفاده انسان است. محیط به دو دسته کلی محیط مصنوع یا انسان ساخت و محیط طبیعی قابل تقسیم است. البته بخشی از محیط طبیعی هم انسان ساخت است. بوستان های شهری از این نوع هستند. محیط طبیعی، بکر است و انسان در آن مداخله ای نکرده است. مانند دشت ها، جنگل ها و کوه هایی که از مداخله مصون بوده اند. مجموعه تغییرات در محیط طبیعی و انسان ساخت در تعامل و تعادل با یکدیگر به مجموعه نیازهای فیزیولوژیک و روحی و روانی انسان پاسخ می دهند. بنابراین در محیط زندگی بناهایی را می سازیم که از یک سو حضوری بیرونی و عینی دارند و بیرون از ذهن قابل مشاهده و ارزیابی هستند.
از سوی دیگر ویژگی های نهفته محیط است که در شرایط و زمان های مختلف می تواند در ذهن انسان دریافت های متعدد و متفاوتی، بوجود آورد. در واقع انسان قابلیت های آشکار و نهفته محیط را به همراه هم در محیط طبیعی و انسان ساخت درک می کند، به شناخت می رسد و بازتاب هایی به رویدادهای واقع در محیط نشان می دهد. هر رویداد خاطره ای می سازد که پیوند انسان را با گذشته و آینده برقرار می کند.
بنابراین برای طراحی خوب باید انسان، محیط و مهم تر از آن رابطه این دو را شناخت. برای تبیین چگونگی شناخت این رابطه نظریه هایی در روانشناسی مطرح شد و در اواسط قرن بیستم میلادی علمی میان رشته ای به نام روانشناسی محیطی شکل گرفت.
مبانی این علم بر تعریفی جدید و بسط یافته از تعاریف اصلی روان شناسی با عنوان روانشناسی اکولوژیک بود. بر این مبنا، تجربه علم روانشناسی از محیط آزمایشگاهی به محیط طبیعی زندگی بسط پیدا کرد. روان شناسان اکولوژیک که پیشگام آنها راجر بارکر بود، روان و رفتار انسان را با تمام ارتباطات محیطی، فرهنگ و خاطرات گذشته فرد در محیط طبیعی و انسان ساخت، مطالعه کردند. تاکید بر این کل نگری و تعامل ویژگی های کالبدی و انسانی محیط، به تقابل دو نظریه جبریت محیطی و جبریت کالبدی منجر شد. این پرسش که آیا محیط کالبدی بر رفتار انسان اثر می گذارد یا تربیت و وراثت تعیین کننده رفتار انسان است، دو سر طیف این نظریه ها بودند. در میانه طیف نظریه های امکان گرا و احتمال گرا قرار گرفت. نتیجه این مباحث به نظریه های کنش متقابل در روانشناسی منجر شد. جمله معروفی چرچیل، انسان محیط را می سازد و محیط ساخته شده بر رفتار او تأثیر می گذارد، بیانی موجز از این ارتباط متقابل است.
بسیاری از روابط در زندگی روزمره با این نظریه ها قابل تحلیل است و می تواند موجب ارتقا آگاهی های پیش از طراحی باشد. برای مثال اگر در محیط یک محله یا مجموعه مسکونی زمین بازی تجهیز شده وجود داشته باشد، امکان ابزاری و عینی استفاده از آن فراهم شده، ولی به دلایل رفتارهای اجتماعی دیگری که در بطن محیط جریان دارد، ممکن است از مراجعه کودکان به این محیط ها ممانعت شود. این ممانعت می تواند به دلیل رفتارهای پر خطر اجتماعی یا ناشی از تفاوت های فرهنگی باشد. از تحلیل های فضای باز مسکونی در رساله دکتری یکی از دانشجویانم این نتیجه به دست آمد که والدین در مجموعه های مسکونی به کودکان کمتر اجازه می هند که از زمین های بازی پنهان از دید، استفاده کنند. از زمین های بازی که توسط خانواده ها قابل نظارت است، بیشتر استفاده می شود. در مقابل، اگر همین زمین های بازی وجود نداشته باشند، امکان ابزاری استفاده حذف شده که می تواند به رفتارهای همراه با مزاحمت توسط کودکان منجر شود.
برای مشاوره ی رایگان می توانید با شماره های ۰۹۱۲۲۴۶۰۰۸۹ | ۰۹۱۲۱۴۷۱۸۴۷ به طور مستقیم تماس بگیرید.
نظرات خود را در ارتباط با این مقاله ما بنویسید.
موفق باشید.
۰ دیدگاه